Jantje en Martha zijn " levende monumenten" binnen de socialistische beweging.

Dat partij en vakbond initiatief nemen tot een speciale viering is meer dan verdiend.

65 jaar huwelijk en ongeveer 75 jaar lang trouwe inzet  en militant lidmaatschap maken

we slechts uitzonderlijk mee, meer nog het is wellicht de eerste keer dat we zo'n lange

inzet passend kunnen huldigen. Dat beiden nog in goede gezondheid zijn maakt het feest des te groter.

In 1983 interviewde ik Jan voor "Voor Allen". Boeiend om dit nu zoveel jaren later nog eens

te herlezen: we overliepen toen zijn achtereenvolgende aktiviteiten binnen de beweging:

de fanfare, de rode valken, de socialistische jonge wacht, de turngroep, de harmonie, vakbondsbediende,

vrijwillige secretariaatsmedewerker Marc Galleverkiezingscoordinator,... enz.

Ik leerde Jantje (en Martha) kennen toen ikzelf nog spelend lid was bij onze harmonie. Hij gaf er met zijn

grote trom het ritme aan, later toen zijn gehoor verslechterde legde hij de accenten met de simbalen.

En wellicht omdat Jan niet goed meer hoorde klonken ze voor de anderen dubbel zo luid.

Tussen pot en pint (met de harmoniebonnetjes) hing ik dikwijls als jonge knaap aan Jan's lippen wanneer

hij boeiend één of ander voorval uit het boeiende socialistische verleden in herinnering bracht.

Zo herinner ik mij de (eigenlijk trieste) anecdote waarbij de rode valken in uniform bij het overlijden

van een jonge kameraad de Mijlbekekerk niet binnenmochten. Jantje zei toen aan de pastoor:

" Gij volgt de leer van Jezus Christus niet, want die heeft gezegd: 'Laat de kinderen tot mij komen! en

wanneer de kajotters een lid begraven mogen zij wel in de kerk met uniform en vlaggen'."

Jan en Martha dank voor alles, proficiat en welverdiend nog vele jaren verder samen.

Vriendschap!

 

Patrick De Smedt