ALGEMENE LEDENVERGADERING

Tussenkomst Patrick De Smedt tijdens algemene vergadering SP Groot-Aalst naar aanleiding van mogelijke cumul Gracienne Van Nieuwenborgh.

Wij hebben vandaag goede redenen om te vieren. Niet alleen behaalde onze partij bij de laatste verkiezingen een voortreffelijke score, maar – toegegeven vrij onverwachts – kregen we nog een Aalsters toemaatje met de verkiezing van Gracienne tot Vlaams volksvertegenwoordiger

Onze voorzitter, Marc Galle, kon na jarenlange inzet en een verdienstelijke politieke loopbaan waarvoor we hem dank verschuldigd zijn met gerust gemoed de parlementaire fakkel doorgeven aan iemand die met allure, charme (“de vele kusjes”) en een aanstekelig dynamisme, de belangen van de Aalsterse regio in Brussel kan verdedigen.

Gracienne, nogmaals van ganser harte gefeliciteerd.

Onze voorzitter Paul Van Der Meerssche biedt u namens Aalst-Centrum een tuil welverdiende rozen aan dewelke we tijdens de overwinningsoptocht niet konden geven. Ook dank aan alle militanten voor hun inzet bij de voorbije verkiezingen.

Kameraden,

In het harde politieke bedrijf gebeurt het zelden dat iemand zomaar iets in de schoot wordt geworpen, men moet bij wijze van spreken op het terrein staan om te kunnen scoren.

Geboren en getogen in één van de arbeiderswijken van de rechteroever in de Sint-Gudulastraat, kortbij de ‘roden’ Bolleweg, waar mijn eigen roots liggen, kreeg Gracienne als het ware met de moedermelk en zonder franje de gezonde basisbeginselen mee van de socialistische ideologie. Het is dan ook passend en billijk vader en moeder Van Nieuwenborgh hierbij even te memoreren.

Zij volgt verder een vrij klassiek parcours doorheen de jeugdbewegingen van de socialistische gemeenschappelijke actie, om in 1970 als “hostess” te fungeren voor de SP bij de gemeenteraadsverkiezingen – van dienstvaardigheid gesproken.

Inmiddels reeds jaren actief en geliefd in de Aalsterse cultuurwereld, wordt Gracienne gemeenteraadslid. Na 12 jaar activiteit in de raad, volgt erkenning als schepen van Onderwijs, Cultuur en Toerisme van onze stad. In het spoor van cultuurschepen Bert Van Hoorick en met eenzelfde gedrevenheid en enthousiasme profileert zij zich als een deskundige in de zeer technische en ingewikkelde onderwijsmaterie en als vernieuwend stimulator in de toen nog vergrijsde Aalsterse cultuurwereld.

Op zes jaar tijd worden een resem initiatieven genomen die overal en zelfs buiten de grenzen waardering krijgen. Ik denk hier aan de inzet voor de Daensfilm, de biënnale “Papier, Beeld en Basis” – straks aan zijn derde editie toe, aan de aankoop van de L.P. Booncollectie, aan de huldetentoonstellingen voor Aalsterse kunstenaars, zomertentoonstellingen waarbij telkens facetten van ons cultureel erfgoed in de kijker worden geplaatst, de vernieuwende ideeën in de Aalsterse scholengemeenschap, een vlotte werking van het Cultureel Centrum “De Werf”, bouw en inrichting van een nieuw stadsarchief en bibliotheekfilialen, en nog zoveel meer.

Inmiddels maakt de partij reeds enkele malen gebruik van Gracienne’s imago bij parlementaire verkiezingen waar ze de lijst mee schraagde telkens op onverkiesbare plaatsen, belangeloos in dienst van de partij, zoals het hoort.

Ook ditmaal stond Gracienne in feit op een derde, zeg maar onverkiesbare plaats, maar door het raadselachtige spel van de apparentering kreeg de SP totaal onverwachts een derde zetel voor de Vlaamse Raad toebedeeld. Een onverwachte beloning voor jarenlange inzet.

Via een al dan niet goedkeuring van de door Gracienne gevraagde cumul (volksvertegenwoordiger-schepen) moeten we vandaag beslissen of Gracienne al dan niet naar Brussel gaat. Sommigen zijn tegen cumul, anderen zijn principieel tegen cumul.

Als partijman stel ik me ook sedert dagen in eer en geweten de vraag of het in dit specifiek geval inhoudelijk en electoraal verantwoord zou zijn dat de SP Aalst, in dit opzicht een al te strakke lijn zou verdedigen.

In “Hoogvliegers in de Wetstraat” geeft Louis Tobback hierover een doordringend relaas in het hoofdstuk “De ultieme scheidsrechter blijft de kiezer”.

Ik citeer een korte passage :

“Als er een algemene wet op de cumulatiebeperking komt, zal ik die onmiddellijk stemmen. Er moeten dan wel enkele problemen opgelost worden. In Leuven en omgeving zijn er drie socialisten die én burgemeester én volksvertegenwoordiger of senator zijn. Ik kan behoorlijk leven van mijn wedde als burgemeester. De anderen niet. Trouwens, als zij morgen geen burgemeester meer zouden zijn, worden zij ook niet meer gewaardeerd als volksvertegenwoordiger of senator en zullen zij niet herkozen worden”.

Vooral de laatste zinsnede “… en zullen zij niet herkozen worden” heeft mij ernstig tot nadenken gestemd.

Inderdaad vrienden in 1999 wordt de Vlaamse Raad hernieuwd, pas een jaar later zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Gezien de verkiezing in de Vlaamse Raad onomwonden een toevalstreffer is, zal een niet-herverkiezing voor Gracienne problematisch worden. Vijf jaar verdwijnen van de directie politieke actie als schepen bemoeilijkt ook het herwinnen van een stedelijk mandaat. Gracienne dreigt dan tussen twee stoelen te vallen, een onrechtvaardigheid van de bovenste plank voor iemand met haar staat van verdiensten.

Zeker kameraden ik weet zelf, en mijn collega’s van het College met mij, dat er wel eens problemen zullen zijn met het dubbelmandaat. De collegialiteit onder de vier SP schepenen waarborgt echter een uitstekende vervanging bij die schaarse momenten. Dit is een antwoord aan Urbain over de aanwezigheden.

De compensaties voor deze mogelijke ongemakken zijn daarenboven groot.

Vooreerst moet Gracienne samen met ons in het College met gelijke middelen een tegengewicht kunnen vormen tegen de VLD met burgemeester – én volksvertegenwoordiger Annie De Maght.

Voor de SP is dit electoraal voor de toekomst zo belangrijk dat een lichtzinnige of vooringenomen beslissing ernstige neveneffecten zou veroorzaken. Dit is een antwoord aan Urbain inzake de percentuele verkiezingsuitslagen.

We weten immers allemaal dat Gracienne ook stemmen haalt bij – laat ons maar zeggen – de niet traditionele SP-kiezers.

Overigens, en ik sluit aan bij de gedachtegang van onze voorzitter Louis Tobback, heeft een volksvertegenwoordiger of senator die niet tot de echte kopstukken behoort een gemeentelijke uitvalsbasis nodig voor werking en stabiliteit, temeer daar de commissies waarin Gracienne in de Vlaamse Raad zal fungeren, als verlengstuk kunnen worden beschouwd van haar stedelijke werking, alleen krijgt deze werking nu meer elan en een grotere uitstraling.

Ook voor de interne partijwerking is het van belang dat Gracienne kansen krijgt.

Kameraden, tijdens een volgende algemene vergadering zal het uittredend partijbestuur een voorstel tot partijvernieuwing van de Aalsters partijwerking aan uw goedkeuring voorleggen. De krachtlijnen hiervan zullen zijn : het opentrekken en verjongen van de partij, de interne partijwerking nog meer democratiseren, een debatcultuur op gang brengen gekoppeld aan inhoudelijke herbronning. Om dit goed uitgewerkt plan in de praktijk waar te maken is niet alleen een aangepaste nieuwe structuur nodig, maar is vooral ook de inzet van vele militanten en onze mandatarissen nodig. Ook hier kan en zal Gracienne een belangrijke rol moeten spelen.

En tot slot vrienden stel ik mij de vraag met de wetenschap van wat elders gebeurt, zowel in onze als andere partijen – de namen waarop ik zinspeel mag u zelf invullen – of Aalst in deze niet katholieker wil zijn dan de paus.

Trouwens op andere plaatsen, ook in onze partij en in ons arrondissement worden naar ik verneem, bijna spontaan soortgelijke beslissingen aanvaard met handgeklap, terwijl huldigingfeesten voorbereid of ingericht worden.

Wij moeten vooral beseffen dat een belangrijk deel van de bevolking (met vrienden en tegenstanders), maar ook en vooral de pers nu zit te wachten op de uitslag waarbij ook het percentage waarmee de 2/3den behaald worden (of niet behaald worden) zullen bekeken en geëvalueerd worden.

Eigenlijk vind ik dat in de eerste plaats Gracienne zelf moet uitmaken (zij behaalde immers de stemmen volgens de ultieme scheidsrechter) of een dubbelmandaat voor haar praktisch uitvoerbaar is. Veel hangt immers af van haar inzet en de bereidheid om daar te nodige tijd, veel tijd, voor uit te trekken. Die kans, vrienden, moeten wij haar gunnen en haar keuze respecteren.

Hoe dan ook, voor mij, en ik mag aannemen voor de meeste vrienden hier, domineren duidelijk de argumenten pro het vervullen van een dubbelmandaat, waarbij ik niet kan nalaten Gracienne, ook als goeie vriendin, hier publiek te verklaren dat u aan mij een zeer kritische waarnemer zal hebben bij het waarmaken van uw opdracht.

Mijn verwachtingen zijn groot. Ik ben ervan overtuigd dat u het goed zal doen, hopelijk even goed als Bert en Marc.

Alle succes, van harte.

Patrick De Smedt