TOESPRAAK LEDENVERGADERING 19
01 2007
Welkom hier hoog en droog in
het volkshuis. Hier is het warm, hier kloppen immers rode harten.
Ik ben blij dat we u allemaal
opnieuw mogen begroeten en het beste toewensen in het nieuwe jaar.
De storm is maar net uitgeraasd
- gelukkig is de schade hier in Aalst
beperkt gebleven.
En als we tegelijk even
terugkijken naar het voorbije jaar - zoals dit intussen traditie is geworden op
deze jaarlijkse samenkomst - dan kunnen we er niet omheen: er zullen nog wel
meer stormen komen.
Het lijkt er steeds meer op
dat de nu actueel bediscuteerde klimaatsverandering, de opwarming van de aarde,
waarmee Al Gore ons in zijn film zo dreigend confronteert, stilaan werkelijk op
ons afkomt.
Het is inderdaad een
ongemakkelijke waarheid, want wellicht betekent het dat wij - en meer nog de
generaties na ons behoorlijk wat aan onze levensstijl zullen moeten veranderen.
Meer verantwoord omgaan met het milieu, zuiniger omgaan met energie.
De klok tikt wat dat betreft aan
een hoog tempo richting vijf voor twaalf.
Deze realiteit onder ogen
zien en samen eendrachtig kiezen voor een haalbare oplossing wereldwijd, dat is
wat ons te doen staat.
Of we’t nu graag horen of
niet.
Al Gore was mijn favoriete
Amerikaanse presidentskandidaat, en niet alleen voor zijn stellingnames inzake milieu.
Ook de oorlog in Irak zou er
onder deze tegenkandidaat van Bush niet gekomen zijn.
Met de democraten aan de
macht in Amerika had de wereld er vandaag wellicht anders en beter uitgezien.
Wij, politici, zijn wat
stormen betreft wel al wat gewoon, het voorbije jaar was op vele vlakken
betrekkelijk stormachtig, ook in Aalst.
In de voorbereiding naar de
gemeenteraadsverkiezingen dienden we af te rekenen met de wrakstukken die een
razende storm, niet in onze, maar in de
partij van onze coalitiepartner de vld veroorzaakte.
In de hoofden van de publieke
opinie deel je als partner snel mee in de brokken: allemaal ruziemakers,
profiteurs en onbekwamen.
Gelukkig konden de
socialistische schepenen, in alle objectiviteit, elk in hun departement, hun
beleid verderzetten.
Maar dat werd allang in de
publieke opinie niet meer gezien of gehoord, integendeel de perceptie “ruzie
maken en onbestuurbaarheid” werd ook aan ons toegeschreven.
We wisten dus vooraf dat we,
ondanks een consequent volgehouden beleid, niet naar de gemakkelijkste aller
verkiezingsstrijden zouden gaan.
En dat is ook zo gebleken.
Ondanks de grote enthousiaste
inzet van onze militanten en mandatarissen, ondanks een goed uitgedokterde
campagne, ondanks de lijstvernieuwing en -verjonging, ondanks het kartel met
spirit, konden we niet voorkomen dat we een zetel prijs moesten geven.
Het kon erger, maar dat is
een magere troost.
Stemmen verliezen betekent
dat kiezers twijfelen aan de juistheid van inzichten, de oprechtheid van het
beleid, of het vertrouwen in de mandatarissen.
Of zou het betekenen dat onze
welvaartstaat alsmaar meer ontevredenen voortbrengt die hun stem of antistem gewoon weggooien aan
extreemrechts?
We moeten eerlijk zijn
kameraden, de voortschrijdende opkomst van het Belang, ik benoem ze nog steeds
liever als Blok, in onze stad is en blijft een pijnlijke zaak, als je ze daar
in de gemeenteraad nu met 10 ziet zitten.
Soms denk ik hierbij aan het
kinderliedje “10 kleine negertjes” maar dat zal in hun geval wel niet kloppen.
Voor ons socialisten telt
alleen gelijkheid en sociale rechtvaardigheid, voor iedere inwoner van onze
stad.
Daarom is het natuurlijk wel goed
dat we opnieuw in de bestuursmeerderheid zijn gestapt, op basis van het nieuwe
akkoord met de drie partijen dat de naam meekreeg sint-maartenakkoord.
Laat u door het voorvoegsel “Sint”
vooral niet misleiden: het akkoord is niet uit de hemel komen vallen. Het is
het resultaat van lang en moeilijk onderhandelen, een uitgebalanceerd spel van
geven en nemen waarbij door de intrede van de nieuwe en hongerige cd&v coalitiepartner,
grondig herverdeeld werd en sommige van onze klaarliggende dossiers opnieuw in
vraag gesteld werden.
Wel, beste vrienden en
kameraden, dat we opnieuw deel uitmaken van het bestuur is uiteindelijk een
goede zaak.
Maar tegelijk moeten we allemaal
op tijd en stond het lef hebben om waar we mee bezig zijn in vraag te stellen.
De verschuivingen binnen onze
bevoegdheden zullen voor een nieuwe en kritische blik zorgen in sommige
dossiers.
En dat is goed.
Alleen met creativiteit en
vernieuwend denken kunnen we het immobilisme waarin de vorige legislatuur op
het einde dreigde te verstikken doorbreken.
De tijd daartoe dringt: want hoe
lang nog en hoe ver nog laten we het Blok de stad van Daens en Boon veroveren?
Met pijn in het hart moesten
we bovendien de voorbije weken vaststellen dat het “cordon sanitaire” in onze
stad wel degelijk wordt doorbroken.
De schijnwerpers van de
gemeenteraad worden daarbij zorgvuldig vermeden, maar mbt het ocmw bakt “Blauw”
- partij van Martine De Maght en Jan Dooms- zij noemen zich de sociaal
liberalen - wel degelijk en reeds meermaals, bij de stemmingen over mandaten zoete
broodjes met extreemrechts.
Kameraden, het gebeurt ook
elders in Vlaanderen en het is gewoon onfatsoenlijk te noemen.
De democratie kan en mag zich
niet prostitueren met het Blok om hier of daar een mandaatje meer te kunnen
bekomen.
Opvallend ook dat zowel de
nationale als de plaatselijke pers dit fenomeen niet opmerkt, laat staan zou
blootleggen.
Kameraden binnen enkele
maanden, op 10 juni, staan we opnieuw voor verkiezingen, een storm van
discussies zal in de aanloop daarnaartoe over ons land razen.
We moeten er voor zorgen dat
we de hoofdzaken daarbij niet uit het oog verliezen: socialisten kiezen voor
rechtvaardigheid en solidariteit, socialisten weigeren uitsluiting en
discriminatie. Wij, socialisten hier bijeen, moeten ervoor zorgen dat onze
boodschap de komende maanden nog duidelijker naar voor komt.
Want zelfs Europees schaamt
de politieke rechterflank er zich niet voor om zelfs met antisemieten een
fractie te vormen!
Toch is het niet allemaal
kommer en kwel. Frankrijk maakt zich op voor de presidentsverkiezingen en de
kans is groot dat de sterke socialistische Segolène Royal de touwtjes van ons
buurland in handen zal nemen.
Dichter bij ons kon ook
Patrick Janssens in Antwerpen een overweldigende en toch wel verrassende
overwinning neerzetten.
Hoopgevend is ook het nieuwe
initiatief waarbij sp.a en spirit recent principieel overeengekomen zijn om alle
progressieve krachten (nog maar eens) proberen te verenigen.
Ook wij hebben dat hier in
Aalst al geprobeerd en misschien moeten we ons bezinnen of het stil gestorven
initiatief gegroeid vanuit de Nieuwbeek geen tweede kans behoeft.
In Aalst beste vrienden,
hebben de coalitieonderhandelaars onder leiding van onze voorzitter Dirk De
Pauw voor onze partij bijzonder goede resultaten opgeleverd.
We konden belangrijke
bevoegdheden als openbare werken, wonen, personeel en cultuur behouden en kregen
bovendien alle sociale kavels waaronder ook het voorzitterschap van ocmw en
ziekenhuis weer in socialistische handen.
Deze zijn bij uitstek het
symbool van onze ideologie: een verantwoord welzijnsbeleid voor iedereen omdat
iedereen recht heeft op maximale kansen in zijn leven.
Dit zijn ook de kavels via
dewelke we het best het Blok zullen kunnen stoppen en hopelijk terugdringen.
Onze sterke
onderhandelingspositie hebben we echter ook aan onszelf te danken, aan onze
militanten en onze mandatarissen die zich jarenlang voor de partij en de
Aalsterse bevolking hebben ingezet.
Sommige van onze
mandatatissen keren niet meer terug in de nieuwe bestuursorganen.
Daarom past vandaag een
hartelijk en welgemeend woord van dank voor hun inzet met de hoop op ieder van
hen in de toekomst te kunnen blijven rekenen.
Dank Lucette Callebaut, Tommy
De Kimpe en Anja Wellekens voor jullie welgesmaakte bijdrage in de gemeente- en
ocmw-raad.
Dank ook aan Eddie Monsieur en
Roger D’Hondt, voor hun jarenlange inzet als gemeenteraadslid maar ook als
vroegere schepenen en fraktievoorzitters.
Dank ook aan de voorzitter
van Groot Aalst Dirk De pauw voor zijn krachtig leiderschap zowel in de partij
als in relatie tot de andere partijen.
Ook een welgemeend dankwoordje
aan de coördinator van de verkiezingen, onze pol.secretaris en duiveltje doet
al, Michel Markey.
Heel speciaal wil ik ook mijn
collega’s schepenen Dirk De Meerleer en
Patrick Jacobs danken voor hun inzet binnen het schepencollege, zij blijven
uiteraard gemeenteraadslid, Dirk ook bijkomend provincieraadslid.
Politiek is, zoals het leven
zelf, een gaan en komen.
Een hartelijk welkom past dan
ook voor de nieuwkomers.
Hartelijk welkom Sam Van de
Putte, Erwin Callebaut en Spiritist Geert Verdoodt.
We rekenen op dit nieuw bloed
om samen met “de ervaring” zoals onze voorzitter Groot Aalst de anderen zo
graag omschrijft, onze positie in de gemeenteraad verder uit te bouwen en onze
visie verder uit te dragen.
Onze spa-spirit fractie, nu onder
leiding van Dylan vormt, beste kameraden, een hechte ploeg die het beste voor
heeft met onze stad.
Samen zullen de uitvoerende
mandatarissen An, onze kersverse eerste schepen, Gracienne, Dylan, Daisy, en ikzelf
en elk van onze verkozenen, waarbij Johan Van Biesen ons even later komt
vervoegen, er voor zorgen dat Aalst het
beleid krijgt dat het verdient: dat van een groeiende en bloeiende centrumstad,
waartoe het vorige bestuur trouwens alle plannen voor de stadsvernieuwing reeds
heeft klaargestoomd.
Deze dossiers gaan hopelijk
kortelings in uitvoering, en dit zal niet dankzij de toetreding van de cd&v
zijn, maar eerder ondanks hun toetreding, laat mij dat nog één keer duidelijk
stellen.
Een nieuw jaar schept hoge
verwachtingen, wel: we hebben onze lat heel hoog gelegd en kijken vol
vertrouwen de toekomst in.
Nu even iets anders:
Ik heb vandaag ook een
attentie voor 2 van onze trouwe leden die vandaag jarig zijn en toch zelfs op
hun verjaardag naar het ledenfeest komen: Harry De Smedt wordt vandaag 76 en
Marie Louise Van Der Schueren wordt vandaag 75. Proficiat! (Het blijft in de
familie).
Kameraden over enkele weken is
er het nationaal ideologische congres van onze partij, het verplicht ons
opnieuw grondig na te denken over ons zo mooie gedachtengoed en het zal ons
tegelijk helpen de neuzen in dezelfde richting te oriënteren zodat we de komende
jaren allemaal verder aan hetzelfde rode zeel kunnen trekken.
Het is een oude en wat
patriottische uitspraak, maar het is een waarheid als geen ander: “eendracht
maakt macht”. Wat samen gedragen wordt weegt lichter. Samen houden we alle
mogelijke stormschade beperkt.
Ik ben er van overtuigd dat
we vertrouwensvol aan het nieuwe jaar en de nieuwe legislatuur kunnen beginnen,
en ik ben blij en trots dat ik u vanavond persoonlijk mag voorstellen aan onze eregenodigde,
onze flamboyante en sympathieke Minister Kathleen Van Brempt,
(die ter ondersteuning van
haar discour het hoofdje natuurlijk meer links dan rechts beweegt.)
Stellen dat Kathleen Aalst
kent als haar broekzak is een beetje overdreven, maar niettemin hebben we aan
haar de basismobiliteit van “De Lijn” te danken, waardoor Aalst voor iedereen maar
vooral ook voor de Faluintjesgemeenten eindelijk een beter georganiseerd
openbaar vervoer kreeg.
Kortelings, op 8 april gaan
trouwens nog een tweetal belangrijke verbeteringen in uitvoering.
Zo worden er nu voor de
Belbus rechtstreekse verbindingen tot het station mogelijk zonder overstappen.
Ik kan het natuurlijk niet
laten om van de gelegenheid gebruik te maken om aan de Minister
te vragen ook aandacht te hebben
voor onze (ik wordt nu even technisch) module 13 projecten mbt de fietspaden op
onze belangrijkste gewestwegen, en hierbij vooral ook oog te hebben voor de
coördinatie met de subsidies voor de er onder liggende rioleringen.
Als rasechte Aalstenaars
juichen we ook Kathleen’s wegenvignet toe, niet zozeer om Nederlanders voor de
Belgische grens te laten betalen, maar vooral om Dendermondenaren met wat meer hindernissen naar Aalst te laten
rijden. In dat geval is enige vergoeding voor de mosterd die zij hier komen
halen wél op zijn plaats…. Onze kameraad Frans Wauters zou er al lang een
smakelijke cartoon hebben over gemaakt.
Dames en heren, u komt de volgende minuten alles te weten over Kathleen Van
Brempt.
Net zoals ik het zonnetje ben
in het schepencollege (!), is zij de zonneschijn onder onze Vlaamse ministers,
de pleitbezorgster van de Vlaamse mobiliteit, de sociale economie en het
gelijke kansenbeleid.
Mevrouw de minister namens
ons allemaal van harte welkom.
Patrick De Smedt,
Voorzitter.