Toespraak voor heropening speel-o-theek

“Het speelpaleis”

Vierdewereldgroep “Mensen voor mensen”

Vrijdag 15 september 2007

 

 

Een goede avond, allemaal.

 

Het geeft me een fijn gevoel hier vanavond samen met jullie het nieuwe kleedje van de speel-o-theek te bewonderen. Het “speelpaleis” ziet er heel kleurig uit. Ik ben er zeker van dat elk kind dat hier binnenkomt zich onmiddellijk in een echt kinderparadijs waant en wil snuisteren tussen de vele rekken.

 

Een speel-o-theek werkt een beetje als een bibliotheek, maar dan met speelgoed.

Speelgoed speelt een grote rol in de ontwikkeling van het kind. Vaak is het duur in aanschaf. Niet elke ouder heeft de mogelijkheid om veel geld te spenderen aan speelgerief. Soms zijn kinderen ook vlug uitgekeken op een speeltje.

Menig ouder zucht in de speelgoedwinkel als hun kind speelgoed wil dat op school of via TV populair is. Eens thuis, is het speeltje minder flashy en ligt het gemakkelijk te zieltogen in een hoek. Ik heb het als moeder van 4 kinderen ook zelf meegemaakt dat een van mijn kinderen een speelding uittestte dat volgens de reclamespotjes bijzonder attractief was en in de praktijk supersaai. Het onding liet niet toe enige fantasie in te breien.

 

Een speel-o-theek laat toe om het speelgoed te ontlenen, uit te proberen op een vlotte manier. Ouder en kind kunnen samen een stukje uitkiezen en thuis proefondervindelijk beleven wat het biedt. Elk kind heeft een temperament, een eigen ik. Wat past bij je kind, waar is het aan toe ?

Variatie aanbrengen in het spelleven van je kind, is cruciaal. Via een speel-o-theek kan dit voor mensen met een dikke en een dunne portemonnee. Meer ontdekken voor minder geld. Het uitkiezen van het speelgoed stimuleert bovendien het samenspelen van ouder en kind.

 

De speel-o-theek fungeert eveneens als ontmoetingsplek waar ouders en kinderen graag komen om speelgoed uit te proberen en elkaar te ontmoeten. Laat hen kennis maken met diverse soms onbekende spelvormen. Er wordt al eens een woordje gewisseld … “Heb je dat al eens geprobeerd ???”

 

Van het ene komt het andere. Een vraag over opvoeding is niet ver af. “Mijn kind luistert niet” of “Mijn kind is zo timide”. “Mijn kind slaapt niet zo goed” of “Ik krijg mijn kind niet wakker!. “Mijn kind eet niet zoals moet” of “Mijn kind eet zich rond”. “Mijn kind wordt gepest” of “Mijn kind is een pester …”.

Kinderen opvoeden kan leuk zijn. Maar elke ouder zit wel eens met een vraag over het opvoeden van zijn of haar kind.

Het is prettig om daar met anderen over te spreken. “Zeg mij eens : hoe pak jij dat aan?”

 

Ouders blijven zo vaak op hun honger zitten. Niet iedereen kent de weg naar de speel-o-theek. Niet iedereen kan terecht bij familie, vrienden of kennissen om vragen te stellen en oplossingen te zoeken. We hebben nog nooit zoveel aan netwerken gedaan en toch is het net dunner geworden. ’s Avonds buiten zitten op de drempel van de voordeur, dat zie je bijna niet meer. Mensen hebben vaak geen tijd of zin meer om met elkaar te praten. Huisje-tuintje-moeke-vake-kindje, is niet langer de norm. Een waaier aan samenlevingsvormen kenmerkt onze samenleving vandaag. Eenouders, superjonge ouders, gescheiden ouders,  gehuwden en niet-gehuwden, holebi-ouders, ouders met een handicap, nieuw samengestelde gezinnen waarbij kinderen uit vorige relaties elkaar ontmoeten in de schoot van een nieuwe thuis, kansarme gezinnen waar het superlastig is om de eindjes alle dagen aan elkaar te knopen … zovele gezinsvormen, zovele kinderen met een ander gezicht, zovele onbeantwoorde vragen…

 

Deze nood is goed aangevoeld hier in onze stad.  In Aalst bestaat sinds 2003 een werkgroep opvoedingsondersteuning waar vertegenwoordigers uit diverse organisaties samen op zoek gaan naar een manier om ouders met hun vele vragen te helpen. Ook deze organisatie “Mensen voor Mensen” doet haar inbreng in deze werkgroep en is bezorgd om de materie.

 

Opvoedingsvragen rijzen bij elke ouder. Toch is het lastiger om bv. als eenouder helemaal alleen in te staan voor de opvoeding van je kind. De verantwoordelijkheid ligt op één paar schouders.

Het is als ouder van andere origine minder makkelijk om je kind in deze samenleving groot te brengen. Zijn of haar kind maakt kennis met verschillende culturen, wat eigenlijk een verrijking is, maar ook zorgt voor verwarring zowel bij het kind zelf als bij de ouder, die samen niet altijd op dezelfde golflengte surfen.

Kansarme ouders vragen zich dagelijks af hoe hun kind in deze snelle veeleisende samenleving genoeg kansen kan krijgen om uit de zuigende spiraal te geraken.

 

Met andere ouders over al deze vraagtekens praten, over eigen ervaringen, ervaringen uitwisselen …. Informatie vinden om een aantal dingen zelf op te lossen. Weten waar je terecht kan met je opvoedingsvragen, op zoek gaan naar passende oplossingen … dat is een uitdaging in deze stad. Uit de schoot van de werkgroep is reeds een project “Gezinsleren” geboren,  een initiatief van Basiseducatie in respectievelijk De Notelaar, nu in De Duizendpootjes. Zo’n projecten zijn nodig. De groep heeft meerdere ideeën klaar die nu nog eventjes in de frigo liggen te wachten … op goed nieuws.

 

En dat is er !

Vandaag vrijdag 15/9 heeft onze stad een subsidieaanvraag ingediend bij Kind & Gezin om een opvoedingswinkel op te starten. Het is nu spannend afwachten of we in de prijzen vallen. Als voorzitter van de groep opvoedingsondersteuning ben ik heel blij dat het stadsbestuur groen licht heeft gegeven voor deze aanvraag. Dank aan Schepen Patrick De Smedt, bevoegd voor o.a. Gezin. Hij heeft dit dossier sterk ondersteund en gaf een flinke duw aan de kar.

 

De bestaande open werkgroep ziet samenwerking met de stad als coördinator goed zitten. Dat was na contact deze week met diverse leden van de werkgroep meer dan duidelijk. Iedereen wil enthousiast het project mee helpen dragen. Mensen voor Mensen ook. Intense samenwerking met de speel-o-theek zou fantastisch zijn om het opvoedingsproject nog meer kansen te geven.  Deze unieke ontmoetingsplaats waar ouders elkaar treffen, waar kinderen bezig zijn met spelen, waar verschillende werelden en culturen elkaar kruisen, is zeker een geschikte plek om kennis over opvoeding en ervaringen te delen, met deskundige ondersteuning van een opvoedingsconsulent waar nodig.

 

Ik krijg hier ondertussen al een “thuis”gevoel. Ik voel me in dit midden telkens warm-menselijk ontvangen. Het lijkt wel of de nestwarmte van het huis “Mensen voor Mensen”, uit de Eikstraat hier geënt is. Ik proef hier ook diezelfde sfeer en zie hier ook bekende gezichten. Joke, Heidi, en alle mensen uit de 4 de wereldgroep, armen en niet-armen, deze week heb ik jullie nog toevertrouwd dat jullie mij al zoveel kennis bijgebracht hebben. En dat ik nog steeds bijleer, elke dag. Mijn uitdrukkelijke dank hiervoor.

Voor alle helpende handen die aan dit schitterende resultaat meewerkten, om deze speel-o-theek in een nieuw kleedje te stoppen, een dikke proficiat !

 

Dank voor uw aandacht.

 

Lucette Callebaut