AFSCHEIDSGROET AAN JOZEF CASIER – 23/04/2005

Cecille en Rudy wensten dat zowel Gracienne als ikzelf even kort het woord voerden bij deze afscheidsplechtigheid. De motivering die ze hierbij gaven zullen we niet vlug vergeten: “Wij waren voor

Jozef 2 van zijn meest geliefde SP.a mandatarissen.”, voor ons een grote eer.

Jefken, ik besef nu dat ik hem afwisselend aansprak met Jefken of Jozef, was inderdaad naast een lieve en zorgzame echtgenoot en vader ook een overtuigd en trouw militant binnen de socialistische beweging.

Hij was die vriendelijke, beminnelijke en gedienstige man waarop we zo dikwijls beroep deden en waarop we steeds konden rekenen. Hij was oprecht bezorgd voor de goede gang van zaken en nam dan ook (daarom niet altijd zichtbaar) vele kleine taken op zich bij allerlei activiteiten en vooral ook bij verkiezingen. Hoevele folders

heeft hij niet bedeeld? hoeveel  affiches heeft hij niet opgehangen?

Maar dat was, zoals we hem bezig konden zien vóór hij de strijd moest aangaan tegen die onrechtvaardige en

vreselijke ziekte waarmee hij de afgelopen jaren in verschillende vormen af te rekenen kreeg. Ook voor Jozef was deze strijd ongelijk, maar toch bleef hij steeds opvallend optimist, onderging hij nauwgezet de vele behandelingen en hospitalisaties. Hij bleef hierbij telkens geloven in zijn mogelijke genezing. Ook tijdens mijn

2 laatste bezoeken in het ziekenhuis, toen wij het reeds begrepen hadden, bleef hij hoopvol.

Jefken, Jozef Casier die jarenlang ook de rode vlag van het trommelkorps droeg heeft ons nu verlaten aan de vooravond van 1 mei, zijn grote feestdag.

Namens de volledige socialistische beweging en vooral namens de partij, het trommelkorps en het socialistisch trefpunt dank ik Jozef Casier, die kleine-grote militant, die echte socialistische militant zoals er spijtig genoeg steeds minder overblijven. Dank voor die jarenlange inzet voor ons gemeenschappelijk ideaal: een betere, meer rechtvaardige wereld voor iedereen.

Jozef we zullen u missen: op de wekelijkse markt, in het volkshuis, tijdens vergaderingen, tijdens onze eetfestijnen, tijdens de 1 meimanifestaties, en tijdens nog zoveel meer.

Fanny zal nu haar vaste collega moeten missen aan de kassa bij de ingang van ons eetfestijn. Een even vriendelijke maar tegelijk correcte kassacontroleur zullen we nog moeilijk vinden. Wij blijven natuurlijk de vele foto’s genomen tijdens deze opeenvolgende eetfestijnen koesteren.

Maar dit alles weegt natuurlijk niet op tegen het grote en te vroege verlies voor Cecille en Rudy.

Cecille zijn geliefde echtgenote en Rudy zijn nog inwonende zoon waarop hij als vroegere fabrieks- en spoorwegarbeider zo fier was omdat hij een goede leraar geworden is in de stedelijke Freinetschool “de Notelaar”; zijn Meester Rudy!

Voor Cecille, Rudy, zijn zuster en petekind Luc, voor de ganse familie en zijn vele vrienden zal het nooit meer zijn zoals voorheen. Veel moed en alle steun in de komende moeilijke periode.

Vaarwel Jozef, vaarwel  Jefken, vaarwel vriend, vaarwel ,kameraad.

Dank voor alles.

Patrick De Smedt