AFSCHEID VAN WILFRIED VERHAST –VRIJDAG 12  SEPTEMBER –

 

KERK MELDERT

 

Groots zijn in eenvoud.

Groots zijn in bescheidenheid.

Met deze 2 korte zinnetjes heb ik Wilfried eigenlijk ten volle getypeerd.

Vorige zondag zou hij 76 jaar geworden zijn, maar hij zag er nog veel jonger uit.

Een verjaardagsetentje met de dichte familie was gepland.

Het heeft niet meer mogen zijn.

Vorige week donderdagavond kreeg Marie José, pas thuisgekomen nog laat telefoon vanuit het ziekenhuis.

Het was het allerslechtste nieuws, we waren allemaal verrast.                                                                                                                                                   Marie José twijfelde en geloofde het niet.

Wilfried, die de spoedafdeling had mogen verlaten en zich al beter voelde, was totaal onverwachts overleden. Ook de dokters en verpleegsters begrepen het niet.

Een uur ervoor had ik hem nog laten drinken, hij was rustig, keek vanuit zijn bed naar televisie en had met mij nog een gewoon gesprek over koetjes en kalfjes.  ‘Doe Marie José de goeiendag’  had hij mij nog gevraagd. Laat dat zonder hij het zelf besefte zijn afscheidswoorden zijn aan zijn lief vrouwtje.

3 jaar geleden vierden we nog de vijftigste huwelijksverjaardag van Marie José en Wilfried.

Ik zei hen toen, in betere omstandigheden, dat in 50 jaar, een halve eeuw, veel verandert. De dingen komen en gaan, soms ten goede en ook wel eens ten kwade, maar als je als koppel in oprechtheid voor elkaar blijft kiezen, dan is er sprake van echte liefde.

Marie José en Wilfried waren als koppel in de kleine dorpsgemeenschap Meldert en Baardegem goed gekend, gewaardeerd en geliefd.  Zij waren een vertrouwd beeld op feesten en eetfestijnen.

Dit had ook te maken met hun gezamenlijk sociaal engagement. De zorg die ze samen jarenlang besteedden aan de inwonende moeder  Emerance,  die het in de oorlogsjaren zo hard te verduren kreeg. Maar ook de bezorgdheid voor familieleden en vrienden was groot en oprecht.

Wilfried was steeds in de weer als gepensioneerde magazijnier/dakwerker/klusjesman. Iedereen kon op hem een beroep doen. Hij beschikte over de kennis en het materieel, en vooral de wil om ten dienste te zijn van iedereen die het vroeg . Zou er in Meldert één dak zijn dat hij niet herstelde?

Ook ikzelf en onze partij konden steeds een beroep op hem doen bij folderbedelingen huis aan huis bv. maar ook  voor allerlei andere praktische taken. Marie José organiseerde en nam voor hem het engagement op, Wilfried voerde plichtsgetrouw uit.

Zo onderhouden zij beiden ook al jarenlang het kapelleke OLVrouw van Lourdes in de Kempinnestraat: verven, kuisen, openen, sluiten, …

Maar Marie José en Wilfried zijn er  tijdens de ondertussen reeds afgelopen 53 jaar ook vooral voor mekaar geweest.

In Meldert en aan het Donkmeer, samen met Wilfried’s dieren:  katten, honden, eenden,  kippen en … misschien nog de belangrijkste:  de duiven. Geen wedstrijdduiven maar wilde, gekwetse  en verwaarloosde duiven die anderen niet meer willen.

Beiden kunnen terugblikken op een lang, mooi en intens samenzijn.

Nu moet Marie José alleen verder, maar, zoals ze zelf schrijft  op het doodsprentje:  koestert zij en koesteren wij allemaal zoveel mooie herinneringen, terwijl Will Tura -de vriend aan huis- ‘Ik mis je zo’, maar ook ‘hoop doet leven’ zingt.

Wij hebben allen vele herinneringen aan die goede, tengere, eenvoudige, bescheiden,… en juist daardoor zo ‘grootse en mooie’ man.

En herinneren is dichterbij brengen, oproepen wat is geweest om in het heden voortdurend te actualiseren.

Vandaag start voor Wilfried de tijdloosheid.                                                                                                    Wilfried was een ‘Verhast’ zoals men dat zegt, zijn oprechtheid en eerlijkheid zullen ons blijven inspireren.

Of zoals Marnix Ghijsen het verwoordt : 

Hij was rechtvaardigheid,                                                                                                                                                                             Hij had de zware last op zich geladen,                                                                                                                                                      Een eerlijk man te zijn in woord en daad,                                                                                                                                                            Dat is het schone dwaze kwaad,                                                                                                                                 waar na ons Here Jezus Christus,                                                                                                                                                                                                       de sterkste man aan ondergaat.               

Wilfried, uw liefde voor Marie José, en uw vriendschap voor  ons allemaal, zal onze kracht zijn om verder door te gaan.

Wilfried, wees gerust de familie en vrienden zullen Marie José bijstaan in de voor haar nu komende moeilijke periode.

Wilfried, kameraad,  bedankt voor alles en vaarwel.

Uw neef,

Patrick De Smedt