AFSCHEID VAN EDOUARD HUION - 17 APRIL 1996

 

 

Victoire,

Geachte familie,

Dames en heren,

 

Wij zijn vandaag bijeen om afscheid te nemen van Edouard Huion en zijn stoffelijke resten bij te zetten in het columbarium. Op deze humane manier nemen wij afscheid van onze vriend en kameraad.

Van kindsbeen af was Edouard vergroeid met de socialistische beweging.Hoe kon het ook anders, Edouard werd immers geboren in het toenmalig 8-urenhuis dat zijn ouders openhielden.Naast de zorg voor zijn gezin zou hij gans zijn verder leven ook in het teken stellen van onze beweging en onze partij, bij het trommelkorps, de Jeugdvrienden en het partijbestuur.

 

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 gaat hij op 17-jarige leeftijd zoals zoveel van zijn leeftijdsgenoten, met de fiets op de vlucht naar Frankrijk. Later is hij actief in de groep Rita van het verzet. In 1942 wordt hij opgepakt en als politiek gevangene opgesloten in de Nieuwe Wandeling te Gent en daarna in de gevangenis van St.Gillis te Brussel, om vervolgens gedeporteerd te worden naar een Duits strafkamp in Frankrijk. Pas 9 maanden later wordt hij vrijgelaten.

 

Na de oorlog maakt Edouard zich als voormalig weerstander verdienstelijk op het stadhuis als vertaler bij de Engelse " Town mayor". In die hoedanigheid was hij ook in de weer om Engelse en Canadese soldaten een tijdelijk onderkomen te bezorgen bij de burgerbevolking.

Zijn viertaligheid kwam hierbij zeer goed van pas.

Beroepshalve kon Edouard naderhand aan de slag als bediende bij Fabelta en nadien bij het Landbouwkrediet. Maar het grootste gedeelte van zijn loopbaan werkte Edouard in het bediendenkader van de Rijksdienst voor Werknemerspensioenen in de gekende Zuidertoren. Gedurende al die jaren bleef hij ook actief als secretaris van de Vereniging van Politieke gevangenen 1940-45, en tot voor vijf jaar bleef hij ook lid van verschillende socialisitische verenigingen en vooral als helpende hand en ondersteuning van de jongerenverenigingen het trommelkorps en de Jeugdvrienden. Dat en boeken lezen was zijn lang leven.

 

Maar... vanaf die tijd gaat het met zijn gezondheid bergaf. De longen laten het afweten mede als gevolg van het jarenlang zware roken. Strijdbaar maar in feite doodziek zien we hem nog in de rolstoel voor het venster van het Volkshuis tijdens de 1-Mei optocht vorig jaar. Een beeld waar vele Socialisten toen en nu opnieuw even stil bij worden.

 

Met zijn laatste krachten, ook zijn gezichtsvermogen was intussen aangetast, kwam hij zijn kleindochter Sandra nog steunen toen zij als kandidaat op de SP-lijst werd voorgesteld voor de gemeenteraads-verkiezingen van oktober 1994.

Op 16 mei e.k. zou het 50-jarig gouden huwelijksjubileum volgen . Helaas het heeft niet mogen zijn.

 

Geachte familie,

Dames en heren,

Met Edouard Huion verdwijnt een trouwe SP militant van het eerste uur, nog behorend tot een generatie voor wie "kameraadschap" aan de basis lag van de strijd voor een gemeenschappelijk ideaal.

Bijna aan de vooravond van 1 Mei wil ik eindigen met het gedicht " Mijn allereerste Eerste Mei van die geëngageerde dichter en dierbare Kd. Frans Beeckman (die ons ontviel op 28 september 1985).Een gedicht dat ook Edouard zo mooi vond .

 

 Mijn Allereerste Eerste Mei

 

"'k Herinner mij mijn eerste eerste mei:

de lente was in 't land en mild

lag zon over de daken uitgegoten

Guirlandes en papieren bloemen droegen wij

en glimlachten naar elk, verstild

om dit geluk voor kind'ren uit de goten.

Wij mochten in de stoet op de eerste rij!

Mijn allereerste eerste mei!

Wij zongen 't lied met prille stemmen blij

lijk vader het ons had geleerd.

En heel ons hart lag in die mooie woorden

die klonken door de stad op de eerste mei,

de dag dat de arbeid wordt geëerd

en al dat volk het hart en oog bekoorde.

Wij zongen 't lied vooraan op de eerste rij !

Mijn allereerste eerste mei !

 Wij stapten op onder een rode rij

van fiere vlaggen in de wind

en alle straten lagen voor ons open.

Zo werd het telkens weerom eerste mei

en elke keer méér strijdgezind

tot eens verknechting is voor goed verlopen

Met rode vaan vooruit op de eerste rij !

Op de allergrootste eerste mei ! "

En morgen vieren wij weer de eerste mei

zoals het vroeger is geweest:

een dag voor meerder recht en vrede !

Komt zingt in alle tonen vrank en vrij

maakt van die dag het arbeidsfeest

zoals één mei was in een groots verleden.

De jeugd gaat mee vooraan op de eerste rij

lijk op mijn eerste eerste mei !

 

 

Namens het SP partijbestuur, de socialistische gemeenschappelijke actie en in persoonlijke naam wil ik ten slotte langs deze weg mijn oprechte deelneming betuigen aan zijn echtgenote Victoire, aan zijn oogappel Daniëlleken, zijn kinderen en kleinkinderen en aan de ganse familie

 

Vaarwel Edouard, vaarwel Wizzen, vaarwel kameraad.

 

Patrick De Smedt.