Tijdens carnavalraadszitting 2011 werd aan alle Schepenen een Latijnse spreuk toegekend:
Ik kreeg: ‘PLUS AMBIANSUM CON GRACIA’ wat zoveel betekent als: ’t was plezanter met Gracienne’
Bijdrage PDS: 1963-1975
De Spek - Den Brak - De Kiek - Den Boel –
De Kakkewal - De Mis Mayonaise - Den Appel –
De Strik - Den Neis - De Krol - De Plank - De Piet - De Wilma - De Malou - Den Nest - ‘t Toebaksbeen - De Jef - De Jang - De Grem - Den Tiekenpietj –
Den Buis - ‘t Pijpken - De Zwing - De Slasj –
De Stemgees – Mastjen - Den Os - Den Dosj -
De Rikken - De Johny - De Rombaut - De koperen Jacky -
Genoten, gesnopen, gespeeld, gelopen, geleerd, geschrokken, gelezen, geschreven, gewerkt, gestudeerd, gerekend, gezwommen, gesjot, gezongen, gebabbeld, geantwoord, gerookt, gezwegen, gelachen, gehuild, gevloekt, gezeverd, geroepen, geluisterd, gefopt, gediscussieerd, geflikt, gezongen, getekend, gesport, gespiekt, gestraft, gebuisd, gesprongen, gezocht, gekust, gevonden, gevallen, gebotst, geblutst, gegeten, gedronken, gebrost, gefuifd, gebloosd, gedanst, gedurfd, gereisd, gedroomd, gegroeid, gevormd, geslaagd, geweldig in……
Tatteneum, the best school ever !
Patrick De Smedt
Schepen - OCMW-voorzitter
Steve Stevaert vindt op een Hasseltse rommelmarkt een
uiteraard gratis boekje over spiritisme. Hij neemt het mee, maar als hij het
begint te lezen merkt hij al snel dat het niet over Bertje Anciaux gaat, maar
wel over geesten oproepen. Hij besluit dan maar zijn overleden grootmoeder op te
roepen. Net als de geur van de wierook hem iets te veel gaat worden, hoort hij
zijn grootmoeder praten : - Wie stoort er mij ? - Ik ben het, uw kleinzoon,
grootmoe ! - Aah Roberreke, dat is lang geleden ! - Ja, grootmoe, maar ik heet
nu wel Steve, dat klinkt wat moderner. - En Steve, verdiende gij goed uwe kost ?
- Jaja, ik mag niet klagen, ik verdien dik in de miljoenen. - Ah, goed zo ! En
hebde gij een schoon huis ? - Ja grootmoe, een heel schoon en groot huis. - Dat
doet mij plezier, Steveke ! En nen hele schonen auto dan ook zeker ? - Ja
grootmoe, nen hele dikke BMW uit de 7-serie, mèt chauffeur. Goed hè grootmoe ?
- Da's heel goed jongske,
maar let dan wel op, zie dan maar dat de socialisten niet aan de macht komen,
want die gaan u dat allemaal afpakken !!!
Patricksken - Hilde
Er was eens een ventje,
die was een beetje ziek.
Zijn ziekte was ernstig,
ze heette politiek.
Wie daaraan moet lijden
wacht kommer en kwel,
maar Patricksken was dapper,
hij klaarde het wel.
Kordaat en slagvaardig
toog hij aan de slag,
hij moest al snel leren
dat niet alles mag
Hij sprak: kameraden,
dat kan toch niet zijn!
Wij zouden toch samen
verdraagzaam moeten zijn!
Er keken er velen
naar de andere kant,
maar ook waren er enkele
gelijkgezinden in ’t land.
Ze zagen Patrickske
en dachten: hé hé.
Misschien wil dat ventje,
wel met ons mee?
En zo dronken ze samen
een verkennende pint
de bedoeling was edel,
de sfeer welgezind.
Moraal van het verhaal:
Wie eerlijk wil klappen, vindt altijd gehoor,
Misschien zingen SP en Agalev binnenkort wel in koor!
Patricksken – Fanny
ons Patricksken zou maar al te graag
-in antwoord op jouw terechte vraag-
de mooiste, welluidende verzen fabriceren
waarvan zelfs Herman DC nog iets kan leren
alleen is zijn poëtisch talent voorwaar
momenteel beperkt tot “zegt u het maar”
tot zover nog geen probleem bij mijn weten
mocht hij nu toch het luisteren niet vergeten
maar ja, niemand is perfect denken wij
en het staat u dan ook volkomen vrij
enige kritiek te spreiden op zijn mouw
adus sprak zijn wél perfecte vrouw…
Tijdens de carnaval 2001 was PDS uitzonderlijk op reis.
De toenmalige journaliste HDB schreef toen volgend verslagje van de carnavalraadszitting en -stoet:
De raadszitting was schitterend. Echt. Jaren geleden dat ze nog zo goed is geweest.
Kamiel zei: “Ik moet Patrick De Smedt verontschuldigen. Ei es nor de zie op snièverlof.”
Maar ge waart er toch. Om het campagnelied van de SP te zingen: “ Dames en Heren,
De lijsttrekker en lijstduwer: Patrick en Gracienne!” Komen er twee het podium op. Zij
Zoenend, dansen, florerend. Hij dikke dossiers op den buik, stug, denkend. Schoein.
De echte Gracienne zat intussen op een verhoogske handtekeningen te zetten.
Iets te vaak gezegd dat haar arm zeer deed, zeker? En de losse groepen voerden een
leugendetector op. Het hoofd van Gracienne vol pinkende kerstboomlichtjes. De Jan Louies:
mevrouw de eerste schepen, wilt gij burgemeester blijven? Het antwoord van G: Niet in deze
omstandigheden. Het antwoord van de leigendetekteur: “Deine stoel stoat nor mei gat”.
Daarachter, in ’t echt, Edgard: En Smetjen (grol, grol, grol), dat hij hier weer niet es
(grol, grol, grol) ’t en trekt er nie op.
Ne schone stoet, maar een aantal groepen bleken de strijdlust van Schepen De Smedt te
hebben overschat. Op een wagen een trekgevecht voor de burgemeesterssjerp tussen
Van Mossevelde en, jawel De Smedt. Alla! En op een andere: de kroon van De Maght
afgepakt door, jawel, De Smedt. Alla! Voorts een paar keer uiterst sensueel opgevoerd.
Sen-su-eel, ja. De Smedt en Gracienne aanbidden Anny, queen of the jungle. In tijgerstring.
’t Is eens wat anders. En nog een aanbidding, in bloot gat nog wel. Gelukkig bleek de bloem
die eruit groeide een rode te zijn. En dan zat er nog een manneke met een grote neus bij
Gracienne in een kermisbakske of zo.
Nee ge waart niet de populairste van den hoop, dat was De Maght. Ontelbaar veel keren
opgevoerd.
Het was zondag, zoals op alle andere carnavalzondagen, bitter koud. Toch bleef de stoet,
Ondanks de vervroren tenen, oprecht indrukwekkend
Spraakwaterval Ann Van De Steen
De gemeenteraad van dinsdag was er een voor ervaren rotten met een lange adem. Het was haast 2 uur toen de debatten werden gesloten. Over een lange adem gesproken: schepen Ann Van de Steen is in die discipline niet te kloppen. Zonder ook maar één keer naar adem te happen, zonder ook maar één komma of een ander leesteken te gebruiken dient zij vragenstellers van repliek in een langgerekt betoog waar de vragensteller niet van terug heeft. Nieuwsgierig als we zijn peilden we bij de schepen naar het geheim van haar techniek. Op de gemeenteraad probeert u steeds uw grote gelijk te be... Ann Van de Steen:
'Sorrydatiku onderbreekmaarhetissterkerdan mezelfHetlaatstewatmenmijkan verwijtenisdatikeenkommaneuker benAndershadikinditantwoord absoluutaleenkommaofeenkomma puntgezetIkhoopdatuwlezersniet afhakenDatzoujammerzijnwantHet Nieuwsbladiseenfijnekrantzoalsik inhetvragenuurtjeherhaaldelijk aanhaaldeBythewaydatkostueen paarpinten' Is er sprake van een stream of consciousness of heeft u een andere afwijking? 'Bijeenstreamofconsciousnessis sprakevaneenonsamenhangende stroomvangedachtengevoelensen stemmingenwaarbijjedetechniekzo verkuntdoorvoerendatzelfsde interpunctieontbreektmaardathadu uiteraardaldoorJemoetwelgekzijn omditantwoordtotheteindetelezen' Voelt u zich verwant met James Joyce? 'Goeievraagwanterzijnnatuurlijk gelijkenissenIkpraathaastidentiek zoalsJoycedemonoloogneerschreef vanMollyBloominEpisode18van UlyssesDatboekwerdin1967trouwens verfilmdmaarikhebhetnognergensop dvdgevondenTipszijnaltijdwelkomopschepenvandesteen@aalst.be' In e-mailadressen gebruikt u blijkbaar wel leesttekens; in andere omstandigheden ook? 'IkbenstekezotvanemoticonsOm dezeemoticonsgoedtekunnenlezen moethethoofdeenkwartslagnaarlinks wordengedraaidOptijdenstondmaak ikdegebruikvandesmiley:-Deze bestaatuiteendubbelepunteenkoppel tekeneneenhaakjeEnfinalsikzode analysedoezijndattochwelveelleest tekensinéénkeerLapnuzetiknogtwee accentenopdeletterESeffensbegin iknogtehyperventileren' Datzoudenwenietwillen,
Enfin nu heb ik het ook! Dat zouden we niet willen, wou ik zeggen; bedankt voor het gesprek.
Marc – Nieuwsblad nov 2007
Via onderstaande link kunnen jullie de langverwachte act van de secretaris en de voorzitter bekijken, in een originele choreografie van Katrien Baeten.
Warme kerst- en nieuwjaarsgroeten toegewenst.
http://www.elfyourself.com/?id=1584760035
Stadsdichter in gele boekje Draeckenieren:
Klaaglied
Maak toch van mij genen pojeet,
Ten is aan mij ook niet besteed.
Wa’k vroeger deed mé moeitel en mé stienen,
Probeir ek na mé eirmen en mé bienen.
Getekend: Patje van ’t Smis.
Als de zenuwen hoog oplopen tijdens CBS besprekingen durf ik al eens wat zitten tekenen.
Hierna een interpretatie van betrokken twee CBS vergaderingen.
(klik op, figuur om tre vergroten)
Afscheid van departement OW, Patrimonium en Huisvesting
Beste medewerker,
De tijd vliegt … het is een boutade, maar tegelijk een waarheid als geen ander. Terugkijken is rond deze tijd zowat traditie. Vaak is ze melig en overgoten met vals sentiment. Van melige tradities hou ik niet, maar wél van een eerlijke terugblik. Heel even wil ik teruggaan in de tijd, het ogenblik waarop ik als – toen nog jonge – schepen het departement openbare werken aanvaardde. Rood in het hart, maar groen achter de oren, vatte ik de loodzware opdracht aan. Het werd een traject van wikken en wegen, zoeken en studeren. We moesten elkaar leren kennen, uitzoeken op welke manier de samenwerking geoptimaliseerd kon worden, verantwoordelijkheden delen en samen beslissingen durven nemen. Want natuurlijk is een schepen de baas, maar waar staat hij zonder de deskundigheid en inzet van zijn medewerkers ? Juist.
Nu, zoveel jaar later, sluit ik het stenen tijdperk af. Er is veel gerealiseerd, en er staat nog veel meer op stapel. Ik heb er alle vertrouwen in dat de dossiers die we met zoveel zorg hebben voorbereid, de perfecte realisatie zullen vinden.
Van de jaren die we hebben samengewerkt neem ik vooral de goede herinneringen mee. Ik ontmoette vrienden, ik botste evengoed op tegenstand – dat is niet noodzakelijk negatief : de creativiteit van een bestuur wordt immers gevoed door de diversiteit van haar adviseurs.
Het is niet zonder enige dubbelzinnigheid dat ik mijn nieuwe opdracht opneem, ik heb immers graag met ieder van u samengewerkt. Bedankt voor het vertrouwen, het advies, de opbouwende kritiek en de volgehouden inzet. Echt ver lopen onze wegen niet uit elkaar : we blijven ons inzetten voor de Aalstenaar. Ik zal er trachten voor te zorgen dat in de nieuwe stad die u de volgende jaren mee helpt bouwen, de heraangelegde wegen naar moderne hulpverlening leiden, daar worden we allemaal ooit beter van…!
Prettig eindejaar, alle dank en hartelijke groet,
PDS
Aalst, 02 01 2007
cultuurparticipatieproject ocmw met Magdelien
De appelsienprijs voor 1984 werd toegekend aan Patrick De Smedt, omwille van zijn positieve inbreng en zijn correcte houding in de gemeenteraad,
waar hij onverstoorbaar zijn standpunten verdedigt
De eerste "wakerprijs" werd in 1990 voor het eerst uitgereikt. Patrick De Smedt kreeg de rode pluim voor zijn inspanningen om de stedelijke speelpleinen netter en veiliger te maken.
Het hele verhaal van Nedia Trabelsi
In een open brief aan de Vlaamse kranten
geeft regisseur Stijn Coninx zijn mening over het Vlaams-Belang.
Hieronder volgt de integrale versie van de tekst.
O11OO11OO11O... goede redenen om juist te stemmen
Artiesten zijn dieren die intuïtief signalen geven en uitstralen. "Omdat we
schrik hebben... daarom zijn we hier bijeen!" schreeuwde de moedige Tom Barman
zondagavond in Antwerpen. Hij heeft gelijk.
Mijn beroep is filmregisseur. Wat ik sinds 25 jaar doe, is van 's morgens tot 's
avonds mensen observeren, sturen, karakters analyseren, karakters creëren,
trachten mensen te doen geloven in een verhaal, trachten het verhaal van anderen
te geloven, teksten analyseren, dialogen herschrijven.
Drama is conflict, dus zonder conflict heb je geen goed drama. Je hebt "goeden"
en "slechten" nodig voor een boeiend verhaal, voor een love-story. Hoe
menselijker de slechten zijn, en hoe kwetsbaarder de goeden zijn, hoe straffer
het verhaal.
Een camera is een wapen, dat zoals alle wapens gebruikt en misbruikt kan worden.
Een camera is gevaarlijk, zeker wanneer ze op de ogen gericht is. Een camera
liegt niet, maar helpt kijken. Schitterende acteurs weten dat en kunnen dit
meesterlijk bespelen...
De hoofdpersonages van het Vlaams Belang spelen ongelooflijk goed en sterk, soms
magistraal. Maar met de karakters klopt iets niet.
Ze zijn te eenzijdig, er is een leegte. Ze vechten, ze vallen aan, ze breken af,
ze bouwen niets op, ze misleiden, ze misbruiken, ze verleiden, ze mennen het
volk, ze lachen de vijand uit, ze lachen enkel om de macht. Niets is
constructief. Er is geen love-story, er is enkel liefde om de macht : de enige
valse liefde.
En toch zijn ze ontzettend beleefd en vriendelijk (geworden). Er klopt dus ook
iets niet aan hun verhaal. Ze willen een positief verhaal verkopen met negatief
ingestelde karakters. Of het verhaal is ongeloofwaardig of de cast is fout en
ongeloofwaardig.
Als regisseur weet je dat poeslieve acteurs met een groot
rechtvaardigheidsgevoel en een joviaal, genereus en verdraagzaam hart de
grootste slechteriken kunnen spelen. Je bouwt en vertrouwt er op, en weet met
zekerheid dat ze nooit écht een mes in de rug steken van hun tegenstrever. Je
controleert de situatie, en het is tenslotte maar film.
Maar in de dagelijkse politieke reality-soap is er geen regisseur. Er zijn enkel
echte personages. En die willen de komende dagen graag allemaal een hoofdrol.
In alle partijen, dorpen en steden zijn er fantastische en irriterende
personages, zijn er love-story's en worden er broedermoorden gepleegd. En overal
is het nu eigen belang eerst. Maar de Vlaams Belangers komen afgeborsteld,
vriendelijk en consequent destructief ingesteld naar de audities. Velen kennen
hun tekst perfect van buiten, maar weten en beseffen niet wat ze zeggen. Enkel
de kopmannen, die de dialogen geschreven hebben, genieten geniepig van de
onschuldige verspreiding van hun woord.
Ik zit nu tussen het publiek en zie hoe ze het verhaal zo spannend maken en het
publiek meeslepen. Ik kijk naar alle ogen. Ik zie de mensen enthousiast worden
en meejuichen met het Vlaams Belang-verhaal. Zelfs moderatoren laten zich om de
tuin leiden. Maar ik blijf toch regisseur en ik voel hen niet aan. Ik geloof ze
niet.
Niets in hun tekst kan me enthousiasmeren, niets kan me ontroeren of een goed
gevoel geven. Ik word bang. Ik wil spontaan naar de anderen roepen: "Pas op,
want ze hebben daar gelijk, dat weten jullie toch ook... Pas op! Het woord
democratisch is te abstract... Pas op! Ze gebruiken jullie gekibbel... Pas op!
Ze willen van alles, maar bieden niets aan..."
Ik krijg schrik omdat ik pertinent zeker ben dat deze hoofdpersonages van het
Vlaams Belang onbetrouwbaar zijn en reeds een groot deel van de figuratie hebben
misleid. Helaas is het geen film en kan ik niet ingrijpen. Ik word écht bang
want het wordt morgen realiteit en als een dier wil ik het intuïtief plotseling
keihard uitschreeuwen: Mensen, geloof ze niet! Hun verhaal klopt niet. Het is
vals! Er zijn genoeg andere geloofwaardige verhalen en verdraagzame personages!
Stijn Coninx
Onze
vroegere verkeersdeskundige commissaris Theo Buzzy volgt sinds zijn
prépensioen een opleiding in onze academie beeldende kunsten.
Jonge Socialist vraagt zich af wat hij moet dragen (Het Laatste Nieuws: 5 augustus 2005)
AALST – “Hoe ziet een socialist er uit?” Dat vraagt – jawel- socialist Dylan Casaer zich vertwijfeld af op zijn website. Want volgens de jonge SP.A’er uit Aalst is de opmerking die hij meest te horen krijgt: “je ziet er niet uit als een socialist”.
“Waarschijnlijk zie ik er te stijlvol uit”, zegt Casaer. “Ik heb dan wel geen
das aan, maar ik hou wel van een mooi pak en hemd. Terwijl de mensen nog het
beeld van de generatie Tobback in hun hoofd hebben. Hoe die er uit zag? Die
generatie had toch een voorliefde voor verkeerde dassen bij al even verkeerde
vesten. En terwijl sommige van mijn oudere SP.A-collega’s nog met een knalrode
Ford Escort rondrijden, heb ik een zilvergrijze BMW. Ook iets dat de mensen niet
meteen met onze partij associëren.” Misschien moet hij dan misschien naar de VLD
overstappen? Daar kijkt niemand op van een BMW of een modieus pak. “Nooit”
bezweert Casaer. “Onder die look blijf ik een volbloed SP.A’er”.
Casaer zegt dat hij van de partij nog nooit opmerkingen over zijn uiterlijk
heeft gekregen. Maar misschien kan voorzitter Johan Vande Lanotte – die nog maar
net zijn baardje een hippe snit gaf – de kwestie wel oplossen: hoe moet een
socialist er dan uitzien? “Een dresscode voor SP.A’ers bestaat niet”, zegt SP.A.
woordvoerster Vivi Lombaerts. “We adviseren kandidaten alleen dat ze hun haar
moeten kammen voor een fotoshoot. Of een das moeten dragen als ze bij de koning
op bezoek gaan. Verder dan dat gaat de styling niet.” Dus moeten we geloven dat
Vande Lanotte zélf zijn trendy baardje heeft bedacht? “Ja en nee. het was een
ongelukje. Hij was te ver uitgeschoten met zijn scheermes. Maar het resultaat
was zo leuk, dat zijn vrouwelijke medewerkers hem hebben aangespoord het zo te
houden.” (DA)
In een "vorig leven" schilderde PDS portretten en naakt in een nog niet eerder geziene techniek (vlakjes gouache in verschillende tinten van 1 kleur).
Tijdens het jaarlijks buurtfeest
van het buurthuis op de rechteroever kreeg ik de gelegenheidom mijn waardering
uit te spreken over de toen nog in sommige middens ten onrechte
gecontesteerdewerking.Bij die gelegenheid had ik ook het ontwerp van het toen nog in aanbouw zijnde buurthuis meegebracht. De tekening had ik aangevuld met de tekst van een gedicht dat in het (oude) buurthuis ophing. Ik overhandigde die avond dit document aan Petra Dooms een vrijwillige medewerkster van het buurthuis én ook de auteur van het gedicht. Het document legde symbolisch de link tussen oud en nieuw buurthuis
Enkele dagen nadat ik Minister in de Nationale Regering Martens was geworden, werd ik met veel geestdrift ontvangen door de Partijafdeling van Meldert. De voorzitter, Marcel, stond in het café Capri op een stoel en was heel ontroerd. "Marc,"zei hij, "gij hebt jaaaaren uw volk leren spreken. Ge hebt nu uw beloning gekregen. En ik zeg het u, Marc, dat gij het nog ver gaat brengen. Gij wordt nog burgemeester van Aalst!"
(gevonden in mijn notities van 1979) - Marc Galle
Het werd een boeiend en leerrijk gesprekje
Eerder toevallig leerde ik tijdens
een feestje een welbespraakte toffe jonge gast kennen.
Het schermerkelkje is als volgt ontstaan. Ik ontving van de beroemde meubelzaak De Coene (Kortrijk) de vraag: we organiseren een grote receptie met cocktail. Maar voor dat afgezaagde woord cocktail (van zes tot acht) zouden we liever iets “Vlaamser” hebben. Ik antwoordde “schemerkelkje van zes tot acht”, dus bij de schemering heffen we de kelk. Dit werd op de uitnodigingen gedrukt. Een soortgelijke vraag kwam later van Sylvain SJ Bogaerts, de directeur van Smalls mvm voor de jaarlijkse Kerstmenukaart. Later vroeg de baas van de GB in de Tweebeddenstraat in Antwerpen, aansluitend bij deze radiotaalwenk, "wat nu met de in onze uitstalramen geplaatste bordjes “cocktailjurken”!" Marc antwoordde: “maak er schemerjurkjes van”. Het werd een stormloop naar de Antwerpse GB...
Op een moment als nu denk ik aan de vele vredesstrijders, pacifisten, de naïeve en de minder naïeve.
Toen de wapenwedloop in 1949 begon, waren we niet met zovelen. Maar in 1983 bij de grote anti-rakettenbetogingen, waren we er volgens een bekend Vlaams politicus, wolven in schaapsvacht.
Direct na de tweede wereldoorlog stelde zich de kwestie hoe de verhoudingen en ontwikkelingen tussen de Europese volkeren op een nieuwe leest te schoeien. Twee verschrikkelijke oorlogen waren meer dan genoeg geweest
In september 1946 deed Churchill in Zürich een oproep tot verzoening tussen de Fransen en de Duitsers. De twee landen moesten tezamen de leiding nemen in Europa. Stoutmoedige taal amper 16 maand na het einde van de oorlog.
Deze laatste oorlog was geen oorlog zoals vroeger, d.w.z. om meer macht en grondgebied. Het was tevens een ideologische oorlog over de ongelijkheid van volkeren en rassen en tegen de basis van de Europese beschaving-Christendom-Humanisme-de Verlichting. Nog in december 1941 had Göbbels in zijn dagboek geschreven dat er tussen Christendom en de Duits-heroische visie een onoverbrugbare tegenstelling bestaat. Na de overwinning zullen we daar een algemene oplossing voor vinden en zal met de Christelijke Kerken afgerekend worden. Het was dan ook stoutmoedig van Churchill om dat volk dat zulke verschrikkelijke leiders had voortgebracht, te betrekken in de grote verzoening en het een leidersrol toe te bedelen voor een Europese eenmaking.
Maar Europa is niet alleen West-Europa. In 1970 zocht bondskanselier W. Brandt toenadering tot een andere oude vijand, Polen.
Vanaf de 14de eeuw hadden de Duitse Kruisridders steeds meer Pools gebied in bezit genomen. Na de ergste onderdrukking in de tweede wereldoorlog volgde een zware chirurgische ingreep tegenover de Duitsers.
En nu actueel.
Het is nu aangewezen voor een verenigd Europa om een meer onafhankelijke buitenlandse politiek te voeren, los van de arrogante, zelfs gevaarlijke wereldpolitiek van de U.S.A.
Het is niet omdat de Amerikanen ons de bevrijding en het Marshallplan gebracht hebben dat we in alles solidair met hen moeten blijven. Er was trouwens de oorlog in Vietnam, er zijn de bemoeienissen en militaire basissen overal in de wereld. De Amerikanen hebben in de verschrikkelijke 20e eeuw geen bom op hun grondgebied gehad. Verlies aan mensenlevens in de tweede wereldoorlog – 400 000 man. Alleen al de belegering van Leningrad heeft meer doden gekost aan de Russen.
Onverschilligheid tegenover gevaarlijke ontwikkelingen is uit den boze. We verlangen dan ook van onze politici een stevige ruggengraat.
René De Wageneer
Open kondoom brief
PERS DEELDE APPELSIENEN EN CITROEN UIT
De Persbond van de Denderstreek die jaarlijks de Aalsterse figuur van het jaar verkiest, waarvoor geen politici in aanmerking komen, besliste tijdens zijn jongste algemene vergadering andermaal ook een waardering uit te spreken over de houding van de politici uit de Aalsterse regio, dit ten verstaan van vrienden, politieke tegenstrevers en de bevolking in het algemeen.
De appelsienprijs voor 1984 wordt gedeeld door Danny Denayer en Patrick De Smedt, omwille van hun positieve inbreng en hun korrekte houding in de gemeenteraad, waar zij elk op hun manier, onverstoorbaar hun standpunten verdedigen.
De citroenprijs wordt voor 1984 toegekend aan Lambert Van de Sijpe, omwille van zijn betweterigheid en zijn arrogantie ten opzichte van zijn kollega’s in de raad en zijn gebrek aan beginselvastheid, onder meer op het vlak van leefmilieu.
De Persbond van de Denderstreek verkoos EH Michael Ghijs, sticher en dirigent van de Schola Cantorum Cantate Domino tot figuur van het jaar 1984. Deze prijs wordt op een latere datum uitgereikt.
De Streekkrant
8 januari 1985
Andere kant van Brussel – 18
februari 2006
Wat zich
aankondigde als 
de
“andere kant van Brussel” bleek een namiddag “armoede en de kunst van het
overleven”, een dagdagelijkse keiharde realiteit, te zijn.
Via de vlaamse televisiezender één vernamen we recent dat daklozen het in Brussel tot stadgids kunnen schoppen. Tijdens de rondleiding zouden zij over “hun eigen wereld” vertellen en ons er een stukje in toelaten. Met mededogen in ons hart vertrokken we richting Brussel.
Nog even dit : Een dakloze is 'iemand die niet over een eigen woongelegenheid beschikt, die niet de middelen heeft om daar op eigen kracht voor te zorgen en daardoor geen verblijfplaats heeft of tijdelijk in een tehuis verblijft, in afwachting dat hem een eigen woongelegenheid ter beschikking wordt gesteld"
Zo werd in de parlementaire stukken ter voorbereiding van het Urgentieprogramma voor een meer solidaire samenleving (parl. doc Kamer, B.Z. 1991-1992;, nr 630/5 p. 34) het begrip 'dakloze' gedefinieerd.
Sonja
Desmedt en de dakloze Pierre waren de Brusselse stadgidsen die ons hun verhaal
vertelden, ons de keiharde realiteit van de daklozen in de hoofdstad
toelichtten.
Sonja Desmedt is stadsgidse van de gidsenvereniging Polymnia. Ze is docente kunstgeschiedenis en filosofie en gebruikt de ervaringen die ze opdeed tijdens haar reizen naar het Midden-Oosten in haar diverse multiculturele wandelingen.
Bij
Pierre merktten we in zijn verhaal de terugkeer van waardering en zijn
eigenwaarde dankzij zijn job als stadsgids. Hij was de fase waarin een mens
troost zoekt in alcohol voorbij. Hij nam zijn lot opnieuw in eigen handen ! Ik
mocht hem wel. De 'ontankering' was eigen aan zijn dakloosheid. Hij verloor zijn
sociale netwerken. Hij heeft geen familie meer of verloor de banden met zijn
familie, verloor ook andere contactpunten en steunfiguren en had tenslotte geen
enkele binding meer die nog van enige betekenis is.
Pierre is de maatschappij ooit ontvlucht omdat hij “niet meer uit zijn bed kon komen op een ochtend...”, omdat de druk te hoog werd, en hij een uitweg zocht...Pierre had een tijdlang geen onderdak ; tenzij enkele kartonnen dozen bijeengestapeld in een verscholen hoek.
Vol fierheid vertelde hij van zijn tijdelijke woonst in een kamerwoning. Hij kan nog hoop koesteren als de beste !!!
