50 JAAR HUWELIJK ROBERT VERLE EN ALMA
HUWELIJK VINCENT EN ELISE
HUWELIJK PETRA
EN FREDDY
HUWELIJK PETER EN FATIMA
HUWELIJK ISABELLE EN JEAN
HUWELIJK HELGA EN BENNY
HUWELIJK HANS EN VEERLE
Jubileumfeest 50 jaar huwelijk Gaby Van Herreweghe en Jacky Philips
jubileum marie- jose en wilfried
|
50 JAAR HUWELIJK ROBERT VERLE EN ALMA VAN DEN BROECK
Vrijdag 3 september te
16 uur in de trouwzaal van het stadhuis
Dames en heren,
Geachte aanwezigen,
Robert en Alma,
U weet allicht hoe dit soort gelegenheden zoals
een jubileum door familie en vrienden aangegrepen worden om de feestelingen zo
origineel mogelijk te verrassen op de dag zelf van de viering. Aan de talrijke
opkomst te zien lijkt het opzet alleszins geslaagd. Het niets vermoedende
echtpaar is gezond en wel op het stadhuis aangekomen zodat ik, met uw
goedvinden, kan overgaan tot de orde van de dag, alhoewel
dat nog 5 minuutjes zal duren. U hoort zo dadelijk waarom.
Vijftig jaar geleden, op 3 september 1949,
verschenen voor de heer Gustaaf Haers,
3de in rang zijnde schepen, Ambtenaar van de Burgerlijke Stand, Robert Jan Victorien VERLE en
Alma Hortentia Polydoor VAN
DEN BROECK voor de voltrekking van hun huwelijk. Dit gebeurde in aanwezigheid
van de getuigen Camiel, Julien
Verlé, monteerder-loodgieter
en Roger, Achielle Van De Meerssche, paswerker.
De huwelijksakte, waarvan wij een afschrift
konden bemachtigen, vermeldt verder nog dat er geen tegenspraak jegens dit huwelijk werd betekend en dat aan de bruidegom en
bruid gevraagd werd of zij elkander voornemens zijn te nemen voor man en vrouw,
elk van hen beurtelings geantwoord hebbende : JA.
Wij kunnen dus, dames en heren, geredelijk
aannemen dat wij hier te maken hebben met een huwelijksband die conform de wet
tot stand is gekomen. Dat was 1949. Vijf kinderen en zeven kleinkinderen laten
rijst toch de twijfel. Enkele nakomelingen zijn niet meer zo zeker van hun
wettelijk statuut of zouden dit althans graag herbevestigd zien. Nu hebben die
nakomelingen het onmiskenbaar voordeel dat zij op het
stadhuis goed de weg kennen. Er werd direct een commissie van deskundigen op
het probleem gezet. Er bleef ten slotte maar 1 mogelijkheid over om van de
bastaarden opnieuw 100 % wettelijke erfgenamen te maken :
het huwelijk moest en zou opnieuw voltrokken worden.
Naast de gebruikelijke administratieve verplichtingen
en het bijhorend papierwerk, hebben wij, gelet op
het groeiend aantal schijnhuwelijken de
laatste jaren (collega Hooghuys kan daar ook over
meepraten), een discreet onderzoek gevoerd naar de levenswandel van de
comparanten om na te gaan in welke mate zij van onbesproken gedrag zijn.
Hoewel ons van diverse zijden op het hart
gedrukt werd dat wij hier te maken hebben met brave mensen, maar dan echt met doodbrave mensen, hebben wij toch grondig werk willen
leveren. We zijn daarbij tot enkele merkwaardige vaststellingen gekomen.
Robert, Jan, Victorien VERLE was in een vorig leven chef-kok in de
Koninklijke Militaire School. Hij heeft daar een fantastisch recept voor
mosselen ontwikkeld, gebaseerd op het principe dat een mossel moet zwemmen.
Als doorwinterde Plasvisser zal Robert het toch wel weten zeker. Tot zover geen probleem.
Vissers zijn door de band genomen grote leugenaars, maar op het verkopen van
visserslatijn staat geen straf. Anders is het gesteld met het verboden
wapenbezit van Robert. Bij nader inzien blijkt het
niet te gaan over een vuurwapen maar over een stevige knuppel die Robert meeneemt naar de slaapkamers om inbrekers af te
schrikken.
Zorgen begonnen wij ons pas te maken vanaf het
moment dat de knuppel mee in bed werd genomen. Wij blijven echt wel zitten met
de vraag of deze handeling als een extra bescherming van de bedgenote moet
geïnterpreteerd worden. In bed moet men namelijk over harde bewijzen beschikken
en die hebben wij niet. Wij willen dan ook niet verder op deze zaak ingaan,
maar geef toe dat zoiets voor nen absoluut doodbrave mens toch een beetje raar is.
Afwijkend gedrag in een relatie werkt
aanstekelijk. Alma, Hortentia, Polydoor
VAN DEN BROECK, samenwonend met Robert,
maakt er geen geheim van dat zij een verhouding heeft met de genaamde Arthur Blanckaert, beter gekend
als Will Tura. Waar Arthur zich bevindt is Alma en dat al tientallen jaren
lang. Robert is zich goed bewust van zijn plaats. De
beeltenis van het idool siert de living kamerbreed.
Manlief hangt er ook ergens in een klein kadertje achter de deur.
Ook hier, dames en heren, geen strafbare feiten.
Veelvuldige uithuizigheid is geen bewijs voor overspel. Maar deze zomer heeft
Alma er toch weer een lap op gegeven. Will Tura gaf een optreden in Oostende en dan zijn alle middelen
goed natuurlijk. Maar hoe zot kunt ge nu van iemand
zijn om als zwartrijder geklist te worden op de tram van Klemskerke
naar Oostende ? Nog ne keer : hoe zot kunt ge nu zijn om als zwartrijder gepakt te worden als ge
normaal aan halve prijs rijdt ? Mo vent toch !
De beide comparanten zijn dus weliswaar niet
helemaal van onbesproken gedrag, maar echt strafbare feiten kunnen hen niet ten
laste gelegd worden.
Alle gekheid op een stokje wens ik U van harte
proficiat met uw gouden bruiloft en wil ik U nog graag de volgende gedachte ter
overweging meegeven.
"De
tijd glijdt als zand door onze vingers. Bedenk dat het zuiver
goud van het goudhoudende zand gescheiden wordt door het steeds opnieuw te
spoelen. En ook al wordt de spoeling met de jaren wat dunner, eigen haard zal
altijd goud waard zijn."
PATRICK DE SMEDT
Schepen
Mevrouw
en Mijnheer Agten ( zo heet dat nu)
Omnia vincit amor et nos cedamus amori. De liefde overwint
alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de lente met de Bucolica van Vergilius in
gedachten, Beethoven op de achtergrond, dit fraaie kader, in het bijzijn van
jullie familie en vrienden...Een mens wordt er toch wel even stil van.
Vanaf
morgen en voor de toekomst blijft de herinnering aan dit plechtig
en sfeervol moment. Maar ... niet zo maar een herinnering.
"samen"
krijgt vanaf vandaag, dat weten jullie, een andere betekenis met wederzijdse rechten
en plichten.
Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van
de Burgerlijke Stand en als vriend een lang en gelukkig leven samen.
Geachte
aanwezigen, dit vak wordt met de jaren moeilijker. Hier komen van langsom
minder beginnelingen over de vloer.
Vroeger
was dit nog een gelegenheid voor enkele moraliserende beschouwingen over het
huwelijk in de trant van:" ... waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet".
Ook
het grapje over het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine Agtjes is een beetje versleten.
Elise en Vincent,
ik wil vandaag alleen benadrukken dat het geluk in uw gezin nu
afhankelijk is van u beiden.
Heb
vertrouwen in elkaar. Laat u niet leiden door gezegden van anderen, want
ondervinding leert ons, dat het huwelijk datgene is wat anderen het minst
aangaat, en toch datgene is waar anderen zich het liefst mee bemoeien.
Leef
voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar en
luister naar mekaar en dan zullen al de wensen die men
u naar aanleiding van uw huwelijk vandaag wenst werkelijkheid worden.
Een
huwelijk, in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op
de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide
persoonlijkheden.
Zo'n huwelijk wens ik u beiden toe.
Dames
en heren,
Elise was in 1981 bij de eerste vrouwen op Openbare Werken. Dat
was in die tijd sowieso al een opmerkelijke
gebeurtenis. Wat velen niet weten is dat zij hiermee in het voetspoor trad van
haar vader Albert De Greif
die van na de oorlog tot aan zijn overlijden in 1967 stadsconducteur was. Als
architect ontwierp hij o.a. de waardevolle stedelijke vismijn.
Ook
al ruilde Elise Openbare Werken voor het Cultureel
Centrum, wij van Openbare Werken hebben nog altijd het gevoel dat zij bij ons
hoort. Dit kan alleen maar willen zeggen dat ze hier graag gezien was.
De
Stedelijke Werkhuizen zijn al sedert 1979 de biotoop
van Vincent, die er als ingenieur de dagelijkse leiding heeft. Het stond dus in
de sterren geschreven dat zijn pad vroeg of laat het hare
zou kruisen.
Aangezien
wij hier te maken hebben met een geboren Limburger heeft het gewoon allemaal
wat langer geduurd. Maar vergis u niet. Vincent is er
ene van Beverlo en in Beverlo
kennen ze iets van manoeuvers. Geen vrijblijvend
onnozel gedoe maar wel het soort manoeuvers waarbij
de grote stukken in stelling worden gebracht...
Ik
ga verder geen flauwe grappen maken over Aalsterse
Limburgers of Limburgse Aalstenaars
Alleen
nog dit :
Elise en Vincent, gelet op de leeftijd zou ik normaal geneigd
zijn u een huwelijk af te raden, maar vandaag zijn er echter 3 extra goede
redenen om het wel te doen :
1)
Als we de regeringspartijen mogen geloven gaan de belastingen voor gehuwden
verlagen.
2)
Het feit dat u mij gekozen heeft om het huwelijk te voltrekken geeft enige
bijkomende zekerheid. Ik ben namelijk 10 jaar schepen en heb ondertussen reeds meerdere koppels getrouwd. En dit zijn allemaal goede
huwelijken gebleken die nog steeds stand houden. Of ik er voor iets tussen zit
laat ik in het midden.
3)
Voor de problemen die zich op gevorderde leeftijd 's nachts kunnen voordoen
worden er nu in Amerika en kortelings ook in Europa op medisch vlak
doeltreffende oplossingen aangeboden.
Elise en Vincent, namens het stadsbestuur en namens alle vrienden
en collega's van Openbare Werken en van De Werf mijn hartelijkste gelukwensen.
Ik
hoop dat deze dag voor jullie altijd een mooie herinnering zal blijven.
Alle
succes verder samen.
Ik
heb tot slot nog een kleine mededeling. Zo dadelijk wordt u een receptie
aangeboden door de collega's van de Friac.
Wij
heffen het glas op uw gezond, lang en gelukkig leven
als wettelijke echtgenoten.
Aalst,
9 juni 1998
Patrick De Smedt
Beste Petra en Freddy,
Geachte familie,
Dames en heren,
Omnia vinkit amor et nos kédamus amori. De liefde overwint
alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de lente bij dit mooie weer,
in dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie familie en vrienden ... Een mens wordt er
toch wel even stil van.
Petra en Freddy,
Ik wil vandaag alleen benadrukken dat het geluk
in uw gezin nu afhankelijk is van U beiden.
Heb vertrouwen in elkaar. Laat U niet leiden
door gezegden van anderen, want ondervinding leert ons, dat het huwelijk
datgene is wat anderen het minst aangaat, en toch datgene is waar anderen zich
het liefst mee bemoeien.
Leef voor elkaar in een geest van vriendschap,
liefde en begrip. Praat met elkaar en luister naar mekaar
en dan zullen al de wensen die men U vandaag naar aanleiding van uw huwelijk
wenst, werkelijkheid worden.
Een huwelijk, in liefde gesloten, krijgt maar
echte betekenis als het gericht is op de gelijkwaardigheid van de partners en
op de vrije ontwikkeling van beide persoonlijkheden.
Zo'n huwelijk wens ik U
beiden toe.
Het leven neemt soms rare wendingen. Er zijn
boeken volgeschreven over onze predestinatie, zeg maar ons lot, en over de rol
die het toeval in ons leven speelt. Mensen vinden mekaar
op de meest onverwachte plaatsen en op de meest onwaarschijnlijke momenten
Hoe het jullie vergaan is weet ik niet.
Misschien heeft één van uw beiden het toeval een
handje geholpen. Het enige dat ik met zekerheid weet is dat als op een bepaald
moment de vonk overspringt dit betekent dat er sprake moet zijn van harmonie en
zielsverwantschap, bijvoorbeeld tussen twee mensen die allebei hetzelfde hebben
meegemaakt. Want hoe verklaar je anders dat een enig kind uit Aalst, dat toevallig
lang met haar poppen speelde, valt op ne gast uit Wachtebeke met een stuk of zeven broers en zusters die
weinig of niets met Aalst vandoen hebben
?
Voorbestemd door het lot of puur toeval ?
Wie zal het zeggen ? Hoe dan ook heeft Petra haar
poppen definitief geruild voor een levensgrote teddybeer die, als we goed
geïnformeerd zijn, een klein beetje is aangekomen. Een 20-tal kilootjes maar.
Dat heeft veel, zo niet alles te maken met de
huidige verblijfplaats waar schoonmoeder, in het dagelijks
leven kok in het KTA, achter het fornuis staat. Dat
is dezelfde mevrouw die alle dagen om 5 uur opstaat om voor Freddy
de boterhammetjes klaar te maken, zodat hij geen appelflauwte krijgt terwijl
hij huizen aan het metsen is. Het ziet er voorlopig ook niet naar uit dat dit
vlug zal veranderen.
En waar blijft Petra in dit scenario
? Petra doet het zwaarste werk.
Vroeg opstaan betekent immers ook vroeg gaan
slapen. Na "Mooi en meedogenloos" en "Familie", waarvan
zelden een uitzending gemist wordt, is het om kwart na acht bedtijd. Onnodig te
zeggen dat ze na een spannende aflevering de slaap niet altijd even goed kunnen
vatten en misschien nog een inspanning doen.
Dames en heren,
Het is duidelijk dat onze goeie
vriend Freddy met zijn gat in de boter is gevallen.
Hoe de fysieke conditie verder evolueert zal de
toekomst leren. Hoe zeer pa Albert, die zelf door de
wielermicrobe gebeten is ook zijn best doet, hij krijgt Freddy
niet op de fiets.
Maar die kilo's vliegen er straks aan onze
Belgische Kust misschien vanzelf af als Petra en Freddy
aan de slag gaan om hun eigen kroost te maken.
Petra wil niets liever en Freddy,
telg uit een kroostrijk gezin, is geen uitgaanstype. Dus dat zit wel goed.
Als er later ook nog een huis gebouwd moet
worden, Petra een poedel in huis neemt als speelkameraad voor de kinderen en Freddy met een nieuwe fiets thuiskomt
is de cirkel zo goed als rond. Hij zijn fiets, zij de
kinderen, de poedel en "Mooi en meedogenloos". Gelukkig zijn er nog
zekerheden in dit leven.
Nogmaals van harte proficiat en het allerbeste
voor de toekomst !
Dank U voor uw aandacht.
Aalst, 28 mei 1999
Patrick De Smedt
Mevrouw
en mijnheer Hendrickx (want zo heet dat nu),
"Omnia vincit amor et nos cedamus amori"
"De
liefde overwint alles, laten we ons aan de liefde
overgeven".
Trouwen
in de lente op zo'n mooie dag, in dit fraaie kader in
het bijzijn van jullie ouders, familie en vrienden ... Een mens wordt er toch
wel even stil van. Vanaf morgen blijft voor de toekomst de herinnering aan dit plechtig en sfeervol moment. Maar ... niet zo maar een
herinnering.
Jullie
"samen zijn" krijgt vanaf vandaag een bijkomende betekenis met
wederzijdse rechten en plichten.
Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van
de Burgerlijke Stand én als vriend een lang en gelukkig leven samen.
Jullie
huwelijk of Tembra krijgt ontegensprekelijk nog een
bijzondere betekenis, want hier in dit 18de eeuwse historische kader worden vandaag culturen van twee
totaal verschillende werelddelen met elkaar verenigd.
De
culturen die duizenden kilometers van elkaar verwijderd, hun eigen geschiedenis
schreven en weinig of geen enkel raakvlak vertonen zijn hier een gegeven dat
wellicht de moeilijkheidsgraad van jullie huwelijksopdracht verhoogt.
Jullie
kennende en overtuigd van jullie doorzetting durf ik echter nu reeds te stellen dat dit een geslaagd en vruchtbaar huwelijk
zal zijn.
Ondanks
hun meer dan 30 lentes bleven zowel Fatima als Peter
tijdens hun 3-jarige incubatieperiode trouw inwonend bij hun ouders, waardoor hier vandaag ook hechte familiale banden gesmeed
kunnen worden.
Dames
en heren, Fatima en Peter,
Ik
ga hier vandaag geen grote moraliserende woorden uitspreken, het grapje over
het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine Hendrickxjes
laat ik ook terzijde. Ik wil alleen even benadrukken dat het geluk in uw jong
gezin nu afhangt van U beiden.
Heb
vertrouwen in elkaar. Laat U niet leiden door gezegden van anderen, want het huwelijk
is datgene wat anderen het minst aangaat, en toch datgene waar anderen zich het
liefst mee bemoeien.
Leef
voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar
als er problemen zijn, en vooral luister naar mekaar.
Dames
en heren,
Bij
de aankondiging van hun huwelijk kon het jonge paar met de vreugde geen blijf.
Om
dit kracht bij te zetten trok Peter met een schare
vrienden en een heuse mobiele grill-restaurant de
stad door om zijn huwelijk aan te kondigen aan ieder die het horen wilde. Dat
zij mij 's morgens vroeg gans de Nijverheidstraat stapvoets achter hen lieten
rijden heeft Peter wellicht niet gemerkt.
Ook
Fatima liet zich blijkbaar niet onverlet ...
verwijzend naar haar huidige verplaatsingsproblemen is verdere uitleg hier
overbodig.
Fatima en Peter, nog even ernstig.
Een
huwelijk in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op
de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide
persoonlijkheden met respect voor ieders cultuur.
Zo'n huwelijk wens ik jullie toe.
Nogmaals gefeliciteerd,
Van
harte,
Aalst,
7 juni 1996
Patrick De Smedt
Mevrouw en mijnheer De Deken, (zo heet dat nu)
Omnia vinkit amor et nos kédamus amori. De liefde overwint
alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de zomer met de Bucolica van Vergilius in
gedachten, dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie familie en vrienden ... Een mens wordt er
toch wel even stil van.
Ik zou niet zo ver durven
gaan om te spreken van een besmetting, maar het is niettemin duidelijk dat deze
trouwzaal de laatste tijd een bijzondere aantrekkingskracht heeft op het
personeel van Openbare Werken en Ruimtelijke Ordening. Deze zomer alleen al
geven 4 x 2 trouwlustigen hier elkaar het ja-woord.
Het werkt dus blijkbaar wel aanstekelijk. Het vak
van ambtenaar van de
Burgerlijke Stand wordt inmiddels met de jaren steeds moeilijker. Hier komen
namelijk van langsom minder beginnelingen over de vloer, ook jullie hebben geen
boodschap meer aan moraliserende beschouwingen of aan de klassieke grapjes over
het trouwboekje. Er is daarentegen vandaag wel de
prettige bijkomstigheid dat de kinderen Sandra, Tessa
en Bart dit gebeuren van op de eerste rij kunnen
meemaken. De hond Jirka zal intussen wel op het huis
letten en de Jehova getuigen tijdens uw afwezigheid zo nodig op veilige afstand
houden.
Isabelle en Jean,
Wij hopen dat jullie aan dit belangrijke moment
een mooie herinnering zullen bewaren. Jullie zijn hier samen uit vrije wil naar
toe gekomen. Maar het woordje "samen" krijgt vanaf vandaag, dat weten
jullie, een andere betekenis met wederzijdse rechten en plichten. Dit gezegd zijnde wens ik jullie een lang en gelukkig leven
samen. Laat u daarbij vooral niet leiden door wat anderen zeggen, want de
ondervinding leert dat wat anderen het minst aangaat, meestal datgene is waar
ze zich het liefst mee bemoeien.
Dames en heren,
Isabelle vierde op 1 april van
dit jaar haar eerste lustrum in stadsdienst. Zij begon als aprilvis in 1993 op
de cel Inventarisatie, maakte een ommetje langs
Ruimtelijke Ordening en belandde vervolgens op het Inlichtingenbureau van de
dienst Uitvoering, beter gekend als het Klachtenbureau. Zelf ook niet op haar
mondje gevallen ziet zij onder het motto" nie kreften, nie memmen en nie zoagen" tegenwoordig van
ver de bui al hangen en gaat de paraplu netjes op tijd open. Zij heeft de taak
in dikwijls moeilijke omstandigheden de Aalstenaars
met technische problemen allerlei, zo goed mogelijk te helpen en te begeleiden
in de soms ingewikkelde stadsadministratie.
Om hier vandaag zo voordelig mogelijk aan de
start te komen heeft zij de afgelopen tijd het Montignaccen
gecombineerd met Zweedse gymnastiek. Het resultaat zou naar verluidt nog beter
geweest zijn zonder de nabesprekingen in een bekend Aalsters
etablissement.
Met Jean heeft Isabelle zowaar een Brusselaar aan de haak geslagen. Toch
vraag ik mij af of wij hier niet met een randgeval te maken hebben: afkomstig
van Berchem Sainte-Agathe,
zoals ze in Brussel zeggen, en vandaar verhuisd naar Dilbeek "waar Vlamingen thuis zijn". Hij is in
ieder geval meer " pittafretter" dan "kiekefretter" en verkiest ne
goeien trappist boven ne
platte lambiek. Of hij ook liefhebber is van moules parquées en bloedpens weet ik niet. Laten wij het erop
houden dat hij de goeie dingen van het Bourgondisch
leven weet te appreciëren. Behalve dat heeft Jean een
zwaar maar mooi beroep "met de vlam in de pijp scheurt hij door de Brennerpas". Hoewel het beeld van de trucker in dit
lijflied geïdealiseerd wordt, blijft het beroep toch tot de verbeelding
spreken. De eerlijkheid gebiedt ons nochtans te zeggen dat het steeds zijn
jongensdroom geweest is om beroepsbrandweerman te kunnen worden. Je kunt het
natuurlijk ook zo bekijken, dat bij beide beroepen het wat minder vaak thuis
zijn ook wel zijn voordelen heeft.
Dames en heren,
Het stond in de sterren geschreven dat zij mekaar ergens tussen Aalst en Brussel zouden tegenkomen. En
zo is het ook gebeurd. Het lot bracht hen samen in de "Presley"
in Asse en van het een kwam het ander.
Ik kan u in ieder geval nu al zeggen dat het
feit dat jullie mij gevraagd hebben om het huwelijk te voltrekken een bijkomende
zekerheid geeft.
In de 10 jaar dat ik schepen ben, heb ik op
uitnodiging al een behoorlijk aantal koppels mogen trouwen. Wel nu dit zijn
allemaal goede huwelijken gebleken die nog steeds stand houden.
Vooraleer te besluiten
wil ik nog mijn medeleven betuigen aan de bruidegom die er uitgerekend vandaag
vleugellam bijzit. De huwelijksnacht kan op die manier natuurlijk geen
hoogvlieger worden. Maar ik troost mij met de gedachte dat de mens als het echt
nodig is ook zeer vindingrijk kan zijn. Ik wil u straks nog wel een paar goeie tips geven. Voor extra hulpmiddelen zoals die
tegenwoordig door de medische wetenschap ontwikkeld worden lijkt het mij daarentegen nog wat te vroeg.
Isabelle en Jean,
mijnheer en mevrouw De Deken of hebben jullie liever dat ik zeg "mijnheer
en mevrouw Bollemans", nogmaals
mijn hartelijke gelukwensen ook namens het stadsbestuur en alle vrienden en
collega's van Openbare Werken. Wij wensen u alle succes verder samen.
Aalst, 17 juli 1998
Patrick De Smedt
Mevrouw
en Mijnheer De Kimpe,
Omnia vincit amor et nos cedamus amori. De liefde overwint
alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de lente met de Bucolica van Vergilius in gedachten,
Vivaldi op de achtergrond, dit fraaie kader, in het
bijzijn van jullie ouders, grootouders, familie en vrienden... Een mens wordt
er toch wel even stil van ...
Vanaf
morgen en voor de toekomst blijft de herinnering aan dit plechtig
en sfeervol moment. Maar ... niet zo maar een herinnering.
"Samen"
krijgt vanaf vandaag, dat weten jullie, een andere betekenis met wederzijdse
rechten en plichten.
Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van
de Burgerlijke Stand en als vriend een lang en gelukkig leven samen.
Geachte
aanwezigen, dit vak wordt met de jaren moeilijker. Hier komen van langsom
minder beginnelingen over de vloer. Vroeger was dit nog een gelegenheid voor
enkele moraliserende beschouwingen over het huwelijk in de trant van :
"... waar men stil en ongedwongen alles voor elkander
doet." Ook het grapje over het
trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine De Kimpetjes
is een beetje versleten (Ik zeg er toch maar bij dat er tegenwoordig nog maar
plaats is voor 10)
Helga en Benny,
Ik
heb begrepen dat jullie ook al bijna twee jaar aan het oefenen zijn om de
sociologie en de techniek op mekaar af te stemmen. Ik
zou zeggen blijf goed oefenen want enkel door het vinden van de juiste techniek
kunnen de meest relevante correlaties blootgelegd worden, of m.a.w. geef wat ons betreft maar van katoen, het leven is
immers zo al veel te kort. (Hé Eddie ?).
Samen
bouwen aan de toekomst krijgt inmiddels voor jullie
ook letterlijk betekenis en vorm. Ook van de nieuwe woning verwacht ik een harmonie
tussen sociologische nestwarmte en functionaliteit. Maar ... er is nog één
probleempje. Helga ziet doodgraag beesten. Dus Benny,
dat zit wel goed. Met een beesie in de buurt voelt Helga zich beter. Benny mag dat beesie
alstublieft ook een poes zijn ?
Jij
je woefwoef en zij haar poes. Ik weet het, het zijn
eigenlijk mijn zaken niet, maar ik doe toch een poging tot bemiddeling.
Helga, volgens mij is er geen betere plek op de wereld om hem van
de waarde en de waardigheid van de kat te overtuigen dan het oude Egypte en
geen beter tijdstip dan de huwelijksreis. Als de maan schijnt op de Nijl en als de poes krols is. Dat is het moment van de
waarheid.
En
als dat mislukt, niet dat ik dat denk, dan heb je nog altijd art. 44 van de Stedebouwwet om het hondekot, hij
weet niet dat hij daarvoor een bouwvergunning moet hebben, af te breken. Helga kind, hou mij op de hoogte.
Denk aan het Russisch spreekwoord : "Buiten de
man en z'n hond, binnen de vrouw en de kat".
En
voor Benny. Ik ben begonnen met Vergilius en eindig
er ook mee. Benny vergeet nooit : "Varium et mutabile semper femina" "Een
vrouw is altijd vriendelijk en wispelturig".
Hier
zijn mensen die uit meer ervaring kunnen spreken die U dat zullen bevestigen.
Zelfs in de politiek moeten wij daar dagelijks rekening mee houden ...
Nogmaals proficiat.
Aalst
15 maart 1996
Patrick De Smedt
Mevrouw
en mijnheer Goubert,
Dames
en heren,
Omnia vinkit amor et nos kédamus amori. De liefde overwint
alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de zomer met de Bucolica van Vergilius in
gedachten, dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie familie en vrienden ... Een mens wordt er
toch wel even stil van.
Ik
zou niet zo ver durven gaan om te spreken van een
besmetting, maar het is niettemin duidelijk dat deze trouwzaal de laatste tijd
een bijzondere aantrekkingskracht heeft op het personeel van Openbare Werken en
Ruimtelijke Ordening. Deze zomer alleen al geven 4 x 2 trouwlustigen hier
elkaar het ja-woord. Het werkt dus blijkbaar wel
aanstekelijk.
Jullie
zijn wel de uitzondering op de regel omdat uw collega-voorgangers geen van
allen beginnelingen waren. Ik heb trouwens de indruk dat hier steeds minder beginnelingen
over de vloer komen. Ik hoop dus dat jullie de gelukkige uitzondering op de
regel zullen blijven en kan jullie wat dat betreft al enigszins geruststellen.
In de 10 jaar dat ik schepen ben, heb ik al menig koppel getrouwd. Hoeveel
precies weet ik niet, maar het zijn in ieder geval allemaal goede huwelijken
die nog steeds standhouden.
Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van
de Burgerlijke Stand en als uw schepen en vriend een lang en gelukkig leven
samen.
Vroeger
was dit nog een gelegenheid voor enkele moraliserende beschouwingen over het
huwelijk in de trant van:" ... waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet".
Ook
het grapje over het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine Goubertjes is een beetje versleten.
Veerle en Hans,
Ik
wil vandaag alleen benadrukken dat het geluk in uw gezin nu afhankelijk is van
u beiden.
Heb
vertrouwen in elkaar. Laat u niet leiden door gezegden van anderen, want
ondervinding leert ons, dat het huwelijk datgene is wat anderen het minst
aangaat, en toch datgene is waar anderen zich het liefst mee bemoeien.
Leef
voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar en
luister naar mekaar en dan zullen al de wensen die men
u vandaag naar aanleiding van uw huwelijk wenst, werkelijkheid worden.
Een
huwelijk, in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op
de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide
persoonlijkheden.
Zo'n huwelijk wens ik u beiden toe.
Dames
en heren,
Hans
kwam in dienst in de maand november 1991 als industrieel ingenieur bouwkunde en
werkt sedertdien samen met stadsarchitecte
Hilde Eylenbosch. Ik weet
niet of de samenwerking met het andere geslacht daar voor iets tussen zit, maar
op het stadhuis is Hans gekend als een stille werker. Concreet houdt hij zich
bezig met het toezicht op alle stadsgebouwen en nieuwbouwwerken maar ook het
oplossen van bouwtechnische, en in de praktijk ook dikwijls menselijke
problemen in de sociale stadswoningen behoren tot zijn taken. De aldus opgedane
kennis zal zeker van pas gekomen zijn bij de inrichting van hun eigen huis in Nieuwerkerken, waarin zij al ettelijke uren en dagen
gewerkt hebben en dat vanaf vandaag betiteld moet worden als de echtelijke
woonst gelegen op een steenworp- of moet ik zeggen eierworp- afstand van de ouderlijke woonst. Dat heeft,
zoals jullie wel zullen weten, zowel voor- als
nadelen...
Hans
en Veerle delen nog een grote passie: de scouts. Wat
Hans betreft is dat misschien nog niet sterk genoeg uitgedrukt. In Aalst zeggen
ze " Het is zijn lang leven". Vandaag komt er nog een dimensie bij : hij staat er nu mee op en hij gaat er nu mee slapen.
Officieel
leerde hij Veerle kennen bij de scouts. Volgens onze
informatie heeft Hans hierbij stelselmatig misbruik gemaakt van zijn
leiderschapspositie om Veerle, onschuldig
kippetje van 17, in zijn pannetje te krijgen. Hij moet daarbij gedacht hebben:
" Wie zijn eieren het verst kan gooien krijgt het malste stukje
vlees". Geef toe, dit werpt een totaal ander licht op de persoonlijkheid
van onze stille werker.
Of
het nu de voorbereiding betreft van een kamp in het bronsgroen Limburgs
eikenhout of in de Ardennen, van de organisatie van een eierworp
of het uitzetten van een mountain-bike parcours, de scoutsleider is steeds en altijd "busy".
Zoals wel kon worden verwacht is het aandeel van het nachtspel in het geheel
van de activiteiten de laatste jaren significant gestegen. Het laat zich raden
dat " Briesend paard" zijn totem bij meer dan 1 gelegenheid alle eer
heeft aangedaan. Marters zijn schuw maar ook nieuwsgierig. Eenmaal zij
doorkreeg hoe " Briesend Paard" zijn tentje rechtzette won de
nieuwsgierigheid het van de de schuwheid. Algauw
draaide zij voor het leggen van de mastworp of de paalsteek haar hand niet meer
om.
Hans,
ik weet niet of er bij het afscheid van het vrijgezellenleven een symbolische
broekverbranding heeft plaatsgevonden, maar ik kan het me zo voorstellen.
Scouts en oud-scouts rond het kampvuur of het broekvuur, pratend, lachend,
drinkend en zingend : " D'avond is neergekomen
en alle sterren staan alom !" Scouts en vrienden
voor het leven: " Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend, dra
zien w'elkander weer, zo lang de lente komt in 't
land zien wij elkander weer..."
En
toch, beste Hans en Veerle, voel ik mij verplicht
jullie te waarschuwen. Tarcitius zelf draait zich om in zijn graf, ziende wat die mooie vrienden
van jullie allemaal in het schild voeren en wat zij in het grootste geheim
hebben voorbereid. Zij zullen u misleiden en ik kan alleen maar hopen dat
jullie de nodige voorzorgen hebben genomen. Ja? Ik ben benieuwd naar de afloop.
Tot
slot wil ik u namens het stadsbestuur en ook in naam van alle vrienden en
collega's van Openbare Werken, een lang en gelukkig huwelijksleven toewensen.
De opdracht is duidelijk. Het scoutsbestand van Terjoden moet op peil gehouden worden. De scouts en Tarcitius rekenen op u. Ik hoop dat deze dag voor jullie
altijd een mooie herinnering zal blijven. Alle succes verder samen.
Aalst,
8 augustus 1998
Patrick De Smedt