BRUILOFTEN

Vrijdag 3 september te 16 uur in de trouwzaal van het stadhuis

Dames en heren,

Geachte aanwezigen,

Robert en Alma,

U weet allicht hoe dit soort gelegenheden zoals een jubileum door familie en vrienden aangegrepen worden om de feestelingen zo origineel mogelijk te verrassen op de dag zelf van de viering. Aan de talrijke opkomst te zien lijkt het opzet alleszins geslaagd. Het niets vermoedende echtpaar is gezond en wel op het stadhuis aangekomen zodat ik, met uw goedvinden, kan overgaan tot de orde van de dag, alhoewel dat nog 5 minuutjes zal duren. U hoort zo dadelijk waarom.

Vijftig jaar geleden, op 3 september 1949, verschenen voor de heer Gustaaf Haers, 3de in rang zijnde schepen, Ambtenaar van de Burgerlijke Stand, Robert Jan Victorien VERLE en Alma Hortentia Polydoor VAN DEN BROECK voor de voltrekking van hun huwelijk. Dit gebeurde in aanwezigheid van de getuigen Camiel, Julien Verlé, monteerder-loodgieter en Roger, Achielle Van De Meerssche, paswerker.

De huwelijksakte, waarvan wij een afschrift konden bemachtigen, vermeldt verder nog dat er geen tegenspraak jegens dit huwelijk werd betekend en dat aan de bruidegom en bruid gevraagd werd of zij elkander voornemens zijn te nemen voor man en vrouw, elk van hen beurtelings geantwoord hebbende : JA.

Wij kunnen dus, dames en heren, geredelijk aannemen dat wij hier te maken hebben met een huwelijksband die conform de wet tot stand is gekomen. Dat was 1949. Vijf kinderen en zeven kleinkinderen laten rijst toch de twijfel. Enkele nakomelingen zijn niet meer zo zeker van hun wettelijk statuut of zouden dit althans graag herbevestigd zien. Nu hebben die nakomelingen het onmiskenbaar voordeel dat zij op het stadhuis goed de weg kennen. Er werd direct een commissie van deskundigen op het probleem gezet. Er bleef ten slotte maar 1 mogelijkheid over om van de bastaarden opnieuw 100 % wettelijke erfgenamen te maken : het huwelijk moest en zou opnieuw voltrokken worden.

Naast de gebruikelijke administratieve verplichtingen en het bijhorend papierwerk, hebben wij, gelet op het groeiend aantal schijnhuwelijken de laatste jaren (collega Hooghuys kan daar ook over meepraten), een discreet onderzoek gevoerd naar de levenswandel van de comparanten om na te gaan in welke mate zij van onbesproken gedrag zijn.

Hoewel ons van diverse zijden op het hart gedrukt werd dat wij hier te maken hebben met brave mensen, maar dan echt met doodbrave mensen, hebben wij toch grondig werk willen leveren. We zijn daarbij tot enkele merkwaardige vaststellingen gekomen.

Robert, Jan, Victorien VERLE was in een vorig leven chef-kok in de Koninklijke Militaire School. Hij heeft daar een fantastisch recept voor mosselen ontwikkeld, gebaseerd op het principe dat een mossel moet zwemmen.

Als doorwinterde Plasvisser zal Robert het toch wel weten zeker. Tot zover geen probleem. Vissers zijn door de band genomen grote leugenaars, maar op het verkopen van visserslatijn staat geen straf. Anders is het gesteld met het verboden wapenbezit van Robert. Bij nader inzien blijkt het niet te gaan over een vuurwapen maar over een stevige knuppel die Robert meeneemt naar de slaapkamers om inbrekers af te schrikken.

Zorgen begonnen wij ons pas te maken vanaf het moment dat de knuppel mee in bed werd genomen. Wij blijven echt wel zitten met de vraag of deze handeling als een extra bescherming van de bedgenote moet geïnterpreteerd worden. In bed moet men namelijk over harde bewijzen beschikken en die hebben wij niet. Wij willen dan ook niet verder op deze zaak ingaan, maar geef toe dat zoiets voor nen absoluut doodbrave mens toch een beetje raar is.

Afwijkend gedrag in een relatie werkt aanstekelijk. Alma, Hortentia, Polydoor VAN DEN BROECK, samenwonend met Robert, maakt er geen geheim van dat zij een verhouding heeft met de genaamde Arthur Blanckaert, beter gekend als Will Tura. Waar Arthur zich bevindt is Alma en dat al tientallen jaren lang. Robert is zich goed bewust van zijn plaats. De beeltenis van het idool siert de living kamerbreed. Manlief hangt er ook ergens in een klein kadertje achter de deur.

Ook hier, dames en heren, geen strafbare feiten. Veelvuldige uithuizigheid is geen bewijs voor overspel. Maar deze zomer heeft Alma er toch weer een lap op gegeven. Will Tura gaf een optreden in Oostende en dan zijn alle middelen goed natuurlijk. Maar hoe zot kunt ge nu van iemand zijn om als zwartrijder geklist te worden op de tram van Klemskerke naar Oostende ? Nog ne keer : hoe zot kunt ge nu zijn om als zwartrijder gepakt te worden als ge normaal aan halve prijs rijdt ? Mo vent toch !

De beide comparanten zijn dus weliswaar niet helemaal van onbesproken gedrag, maar echt strafbare feiten kunnen hen niet ten laste gelegd worden.

Alle gekheid op een stokje wens ik U van harte proficiat met uw gouden bruiloft en wil ik U nog graag de volgende gedachte ter overweging meegeven.

"De tijd glijdt als zand door onze vingers. Bedenk dat het zuiver goud van het goudhoudende zand gescheiden wordt door het steeds opnieuw te spoelen. En ook al wordt de spoeling met de jaren wat dunner, eigen haard zal altijd goud waard zijn."

PATRICK DE SMEDT

Schepen

Terug naar boven…

HUWELIJK VINCENT AGTEN

Mevrouw en Mijnheer Agten ( zo heet dat nu)

Omnia vincit amor et nos cedamus amori. De liefde overwint alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de lente met de Bucolica van Vergilius in gedachten, Beethoven op de achtergrond, dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie familie en vrienden...Een mens wordt er toch wel even stil van.

Vanaf morgen en voor de toekomst blijft de herinnering aan dit plechtig en sfeervol moment. Maar ... niet zo maar een herinnering.

"samen" krijgt vanaf vandaag, dat weten jullie, een andere betekenis met wederzijdse rechten en plichten.

Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van de Burgerlijke Stand en als vriend een lang en gelukkig leven samen.

Geachte aanwezigen, dit vak wordt met de jaren moeilijker. Hier komen van langsom minder beginnelingen over de vloer.

Vroeger was dit nog een gelegenheid voor enkele moraliserende beschouwingen over het huwelijk in de trant van:" ... waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet".

Ook het grapje over het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine Agtjes is een beetje versleten.

Elise en Vincent,

ik wil vandaag alleen benadrukken dat het geluk in uw gezin nu afhankelijk is van u beiden.

Heb vertrouwen in elkaar. Laat u niet leiden door gezegden van anderen, want ondervinding leert ons, dat het huwelijk datgene is wat anderen het minst aangaat, en toch datgene is waar anderen zich het liefst mee bemoeien.

Leef voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar en luister naar mekaar en dan zullen al de wensen die men u naar aanleiding van uw huwelijk vandaag wenst werkelijkheid worden.

Een huwelijk, in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide persoonlijkheden.

Zo'n huwelijk wens ik u beiden toe.

Dames en heren,

Elise was in 1981 bij de eerste vrouwen op Openbare Werken. Dat was in die tijd sowieso al een opmerkelijke gebeurtenis. Wat velen niet weten is dat zij hiermee in het voetspoor trad van haar vader Albert De Greif die van na de oorlog tot aan zijn overlijden in 1967 stadsconducteur was. Als architect ontwierp hij o.a. de waardevolle stedelijke vismijn.

Ook al ruilde Elise Openbare Werken voor het Cultureel Centrum, wij van Openbare Werken hebben nog altijd het gevoel dat zij bij ons hoort. Dit kan alleen maar willen zeggen dat ze hier graag gezien was.

De Stedelijke Werkhuizen zijn al sedert 1979 de biotoop van Vincent, die er als ingenieur de dagelijkse leiding heeft. Het stond dus in de sterren geschreven dat zijn pad vroeg of laat het hare zou kruisen.

Aangezien wij hier te maken hebben met een geboren Limburger heeft het gewoon allemaal wat langer geduurd. Maar vergis u niet. Vincent is er ene van Beverlo en in Beverlo kennen ze iets van manoeuvers. Geen vrijblijvend onnozel gedoe maar wel het soort manoeuvers waarbij de grote stukken in stelling worden gebracht...

Ik ga verder geen flauwe grappen maken over Aalsterse Limburgers of Limburgse Aalstenaars

Alleen nog dit :

Elise en Vincent, gelet op de leeftijd zou ik normaal geneigd zijn u een huwelijk af te raden, maar vandaag zijn er echter 3 extra goede redenen om het wel te doen :

1) Als we de regeringspartijen mogen geloven gaan de belastingen voor gehuwden verlagen.

2) Het feit dat u mij gekozen heeft om het huwelijk te voltrekken geeft enige bijkomende zekerheid. Ik ben namelijk 10 jaar schepen en heb ondertussen reeds meerdere koppels getrouwd. En dit zijn allemaal goede huwelijken gebleken die nog steeds stand houden. Of ik er voor iets tussen zit laat ik in het midden.

3) Voor de problemen die zich op gevorderde leeftijd 's nachts kunnen voordoen worden er nu in Amerika en kortelings ook in Europa op medisch vlak doeltreffende oplossingen aangeboden.

Elise en Vincent, namens het stadsbestuur en namens alle vrienden en collega's van Openbare Werken en van De Werf mijn hartelijkste gelukwensen.

Ik hoop dat deze dag voor jullie altijd een mooie herinnering zal blijven.

Alle succes verder samen.

Ik heb tot slot nog een kleine mededeling. Zo dadelijk wordt u een receptie aangeboden door de collega's van de Friac.

Wij heffen het glas op uw gezond, lang en gelukkig leven als wettelijke echtgenoten.

Aalst, 9 juni 1998

Patrick De Smedt

Terug naar boven…

HUWELIJK PETRA DE VOS

Beste Petra en Freddy,

Geachte familie,

Dames en heren,

Omnia vinkit amor et nos kédamus amori. De liefde overwint alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de lente bij dit mooie weer, in dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie familie en vrienden ... Een mens wordt er toch wel even stil van.

Petra en Freddy,

Ik wil vandaag alleen benadrukken dat het geluk in uw gezin nu afhankelijk is van U beiden.

Heb vertrouwen in elkaar. Laat U niet leiden door gezegden van anderen, want ondervinding leert ons, dat het huwelijk datgene is wat anderen het minst aangaat, en toch datgene is waar anderen zich het liefst mee bemoeien.

Leef voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar en luister naar mekaar en dan zullen al de wensen die men U vandaag naar aanleiding van uw huwelijk wenst, werkelijkheid worden.

Een huwelijk, in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide persoonlijkheden.

Zo'n huwelijk wens ik U beiden toe.

Het leven neemt soms rare wendingen. Er zijn boeken volgeschreven over onze predestinatie, zeg maar ons lot, en over de rol die het toeval in ons leven speelt. Mensen vinden mekaar op de meest onverwachte plaatsen en op de meest onwaarschijnlijke momenten

Hoe het jullie vergaan is weet ik niet. Misschien heeft één van uw beiden het toeval een handje geholpen. Het enige dat ik met zekerheid weet is dat als op een bepaald moment de vonk overspringt dit betekent dat er sprake moet zijn van harmonie en zielsverwantschap, bijvoorbeeld tussen twee mensen die allebei hetzelfde hebben meegemaakt. Want hoe verklaar je anders dat een enig kind uit Aalst, dat toevallig lang met haar poppen speelde, valt op ne gast uit Wachtebeke met een stuk of zeven broers en zusters die weinig of niets met Aalst vandoen hebben ?

Voorbestemd door het lot of puur toeval ? Wie zal het zeggen ? Hoe dan ook heeft Petra haar poppen definitief geruild voor een levensgrote teddybeer die, als we goed geïnformeerd zijn, een klein beetje is aangekomen. Een 20-tal kilootjes maar.

Dat heeft veel, zo niet alles te maken met de huidige verblijfplaats waar schoonmoeder, in het dagelijks leven kok in het KTA, achter het fornuis staat. Dat is dezelfde mevrouw die alle dagen om 5 uur opstaat om voor Freddy de boterhammetjes klaar te maken, zodat hij geen appelflauwte krijgt terwijl hij huizen aan het metsen is. Het ziet er voorlopig ook niet naar uit dat dit vlug zal veranderen.

En waar blijft Petra in dit scenario ? Petra doet het zwaarste werk.

Vroeg opstaan betekent immers ook vroeg gaan slapen. Na "Mooi en meedogenloos" en "Familie", waarvan zelden een uitzending gemist wordt, is het om kwart na acht bedtijd. Onnodig te zeggen dat ze na een spannende aflevering de slaap niet altijd even goed kunnen vatten en misschien nog een inspanning doen.

Dames en heren,

Het is duidelijk dat onze goeie vriend Freddy met zijn gat in de boter is gevallen. Hoe de fysieke conditie verder evolueert zal de toekomst leren. Hoe zeer pa Albert, die zelf door de wielermicrobe gebeten is ook zijn best doet, hij krijgt Freddy niet op de fiets.

Maar die kilo's vliegen er straks aan onze Belgische Kust misschien vanzelf af als Petra en Freddy aan de slag gaan om hun eigen kroost te maken.

Petra wil niets liever en Freddy, telg uit een kroostrijk gezin, is geen uitgaanstype. Dus dat zit wel goed.

Als er later ook nog een huis gebouwd moet worden, Petra een poedel in huis neemt als speelkameraad voor de kinderen en Freddy met een nieuwe fiets thuiskomt is de cirkel zo goed als rond. Hij zijn fiets, zij de kinderen, de poedel en "Mooi en meedogenloos". Gelukkig zijn er nog zekerheden in dit leven.

Nogmaals van harte proficiat en het allerbeste voor de toekomst !

Dank U voor uw aandacht.

Aalst, 28 mei 1999

Patrick De Smedt

Terug naar boven…

HUWELIJK PETER HENDRICKX

Mevrouw en mijnheer Hendrickx (want zo heet dat nu),

"Omnia vincit amor et nos cedamus amori"

"De liefde overwint alles, laten we ons aan de liefde overgeven".

Trouwen in de lente op zo'n mooie dag, in dit fraaie kader in het bijzijn van jullie ouders, familie en vrienden ... Een mens wordt er toch wel even stil van. Vanaf morgen blijft voor de toekomst de herinnering aan dit plechtig en sfeervol moment. Maar ... niet zo maar een herinnering.

Jullie "samen zijn" krijgt vanaf vandaag een bijkomende betekenis met wederzijdse rechten en plichten.

Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van de Burgerlijke Stand én als vriend een lang en gelukkig leven samen.

Jullie huwelijk of Tembra krijgt ontegensprekelijk nog een bijzondere betekenis, want hier in dit 18de eeuwse historische kader worden vandaag culturen van twee totaal verschillende werelddelen met elkaar verenigd.

De culturen die duizenden kilometers van elkaar verwijderd, hun eigen geschiedenis schreven en weinig of geen enkel raakvlak vertonen zijn hier een gegeven dat wellicht de moeilijkheidsgraad van jullie huwelijksopdracht verhoogt.

Jullie kennende en overtuigd van jullie doorzetting durf ik echter nu reeds te stellen dat dit een geslaagd en vruchtbaar huwelijk zal zijn.

Ondanks hun meer dan 30 lentes bleven zowel Fatima als Peter tijdens hun 3-jarige incubatieperiode trouw inwonend bij hun ouders, waardoor hier vandaag ook hechte familiale banden gesmeed kunnen worden.

Dames en heren, Fatima en Peter,

Ik ga hier vandaag geen grote moraliserende woorden uitspreken, het grapje over het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine Hendrickxjes laat ik ook terzijde. Ik wil alleen even benadrukken dat het geluk in uw jong gezin nu afhangt van U beiden.

Heb vertrouwen in elkaar. Laat U niet leiden door gezegden van anderen, want het huwelijk is datgene wat anderen het minst aangaat, en toch datgene waar anderen zich het liefst mee bemoeien.

Leef voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar als er problemen zijn, en vooral luister naar mekaar.

Dames en heren,

Bij de aankondiging van hun huwelijk kon het jonge paar met de vreugde geen blijf.

Om dit kracht bij te zetten trok Peter met een schare vrienden en een heuse mobiele grill-restaurant de stad door om zijn huwelijk aan te kondigen aan ieder die het horen wilde. Dat zij mij 's morgens vroeg gans de Nijverheidstraat stapvoets achter hen lieten rijden heeft Peter wellicht niet gemerkt.

Ook Fatima liet zich blijkbaar niet onverlet ... verwijzend naar haar huidige verplaatsingsproblemen is verdere uitleg hier overbodig.

Fatima en Peter, nog even ernstig.

Een huwelijk in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide persoonlijkheden met respect voor ieders cultuur.

Zo'n huwelijk wens ik jullie toe.

Nogmaals gefeliciteerd,

Van harte,

Aalst, 7 juni 1996

Patrick De Smedt

Terug naar boven…

HUWELIJK ISABELLE THOMAS

Mevrouw en mijnheer De Deken, (zo heet dat nu)

Omnia vinkit amor et nos kédamus amori. De liefde overwint alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de zomer met de Bucolica van Vergilius in gedachten, dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie familie en vrienden ... Een mens wordt er toch wel even stil van.

Ik zou niet zo ver durven gaan om te spreken van een besmetting, maar het is niettemin duidelijk dat deze trouwzaal de laatste tijd een bijzondere aantrekkingskracht heeft op het personeel van Openbare Werken en Ruimtelijke Ordening. Deze zomer alleen al geven 4 x 2 trouwlustigen hier elkaar het ja-woord. Het werkt dus blijkbaar wel aanstekelijk. Het vak

van ambtenaar van de Burgerlijke Stand wordt inmiddels met de jaren steeds moeilijker. Hier komen namelijk van langsom minder beginnelingen over de vloer, ook jullie hebben geen boodschap meer aan moraliserende beschouwingen of aan de klassieke grapjes over het trouwboekje. Er is daarentegen vandaag wel de prettige bijkomstigheid dat de kinderen Sandra, Tessa en Bart dit gebeuren van op de eerste rij kunnen meemaken. De hond Jirka zal intussen wel op het huis letten en de Jehova getuigen tijdens uw afwezigheid zo nodig op veilige afstand houden.

Isabelle en Jean,

Wij hopen dat jullie aan dit belangrijke moment een mooie herinnering zullen bewaren. Jullie zijn hier samen uit vrije wil naar toe gekomen. Maar het woordje "samen" krijgt vanaf vandaag, dat weten jullie, een andere betekenis met wederzijdse rechten en plichten. Dit gezegd zijnde wens ik jullie een lang en gelukkig leven samen. Laat u daarbij vooral niet leiden door wat anderen zeggen, want de ondervinding leert dat wat anderen het minst aangaat, meestal datgene is waar ze zich het liefst mee bemoeien.

Dames en heren,

Isabelle vierde op 1 april van dit jaar haar eerste lustrum in stadsdienst. Zij begon als aprilvis in 1993 op de cel Inventarisatie, maakte een ommetje langs Ruimtelijke Ordening en belandde vervolgens op het Inlichtingenbureau van de dienst Uitvoering, beter gekend als het Klachtenbureau. Zelf ook niet op haar mondje gevallen ziet zij onder het motto" nie kreften, nie memmen en nie zoagen" tegenwoordig van ver de bui al hangen en gaat de paraplu netjes op tijd open. Zij heeft de taak in dikwijls moeilijke omstandigheden de Aalstenaars met technische problemen allerlei, zo goed mogelijk te helpen en te begeleiden in de soms ingewikkelde stadsadministratie.

Om hier vandaag zo voordelig mogelijk aan de start te komen heeft zij de afgelopen tijd het Montignaccen gecombineerd met Zweedse gymnastiek. Het resultaat zou naar verluidt nog beter geweest zijn zonder de nabesprekingen in een bekend Aalsters etablissement.

Met Jean heeft Isabelle zowaar een Brusselaar aan de haak geslagen. Toch vraag ik mij af of wij hier niet met een randgeval te maken hebben: afkomstig van Berchem Sainte-Agathe, zoals ze in Brussel zeggen, en vandaar verhuisd naar Dilbeek "waar Vlamingen thuis zijn". Hij is in ieder geval meer " pittafretter" dan "kiekefretter" en verkiest ne goeien trappist boven ne platte lambiek. Of hij ook liefhebber is van moules parquées en bloedpens weet ik niet. Laten wij het erop houden dat hij de goeie dingen van het Bourgondisch leven weet te appreciëren. Behalve dat heeft Jean een zwaar maar mooi beroep "met de vlam in de pijp scheurt hij door de Brennerpas". Hoewel het beeld van de trucker in dit lijflied geïdealiseerd wordt, blijft het beroep toch tot de verbeelding spreken. De eerlijkheid gebiedt ons nochtans te zeggen dat het steeds zijn jongensdroom geweest is om beroepsbrandweerman te kunnen worden. Je kunt het natuurlijk ook zo bekijken, dat bij beide beroepen het wat minder vaak thuis zijn ook wel zijn voordelen heeft.

Dames en heren,

Het stond in de sterren geschreven dat zij mekaar ergens tussen Aalst en Brussel zouden tegenkomen. En zo is het ook gebeurd. Het lot bracht hen samen in de "Presley" in Asse en van het een kwam het ander.

Ik kan u in ieder geval nu al zeggen dat het feit dat jullie mij gevraagd hebben om het huwelijk te voltrekken een bijkomende zekerheid geeft.

In de 10 jaar dat ik schepen ben, heb ik op uitnodiging al een behoorlijk aantal koppels mogen trouwen. Wel nu dit zijn allemaal goede huwelijken gebleken die nog steeds stand houden.

Vooraleer te besluiten wil ik nog mijn medeleven betuigen aan de bruidegom die er uitgerekend vandaag vleugellam bijzit. De huwelijksnacht kan op die manier natuurlijk geen hoogvlieger worden. Maar ik troost mij met de gedachte dat de mens als het echt nodig is ook zeer vindingrijk kan zijn. Ik wil u straks nog wel een paar goeie tips geven. Voor extra hulpmiddelen zoals die tegenwoordig door de medische wetenschap ontwikkeld worden lijkt het mij daarentegen nog wat te vroeg.

Isabelle en Jean, mijnheer en mevrouw De Deken of hebben jullie liever dat ik zeg "mijnheer en mevrouw Bollemans", nogmaals mijn hartelijke gelukwensen ook namens het stadsbestuur en alle vrienden en collega's van Openbare Werken. Wij wensen u alle succes verder samen.

Aalst, 17 juli 1998

Patrick De Smedt

Terug naar boven…

HUWELIJK HELGA MONSIEUR

Mevrouw en Mijnheer De Kimpe,

Omnia vincit amor et nos cedamus amori. De liefde overwint alles, laten we ons aan de liefde overgeven. Trouwen in de lente met de Bucolica van Vergilius in gedachten, Vivaldi op de achtergrond, dit fraaie kader, in het bijzijn van jullie ouders, grootouders, familie en vrienden... Een mens wordt er toch wel even stil van ...

Vanaf morgen en voor de toekomst blijft de herinnering aan dit plechtig en sfeervol moment. Maar ... niet zo maar een herinnering.

"Samen" krijgt vanaf vandaag, dat weten jullie, een andere betekenis met wederzijdse rechten en plichten.

Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van de Burgerlijke Stand en als vriend een lang en gelukkig leven samen.

Geachte aanwezigen, dit vak wordt met de jaren moeilijker. Hier komen van langsom minder beginnelingen over de vloer. Vroeger was dit nog een gelegenheid voor enkele moraliserende beschouwingen over het huwelijk in de trant van : "... waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet." Ook het grapje over het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine De Kimpetjes is een beetje versleten (Ik zeg er toch maar bij dat er tegenwoordig nog maar plaats is voor 10)

Helga en Benny,

Ik heb begrepen dat jullie ook al bijna twee jaar aan het oefenen zijn om de sociologie en de techniek op mekaar af te stemmen. Ik zou zeggen blijf goed oefenen want enkel door het vinden van de juiste techniek kunnen de meest relevante correlaties blootgelegd worden, of m.a.w. geef wat ons betreft maar van katoen, het leven is immers zo al veel te kort. (Hé Eddie ?).

Samen bouwen aan de toekomst krijgt inmiddels voor jullie ook letterlijk betekenis en vorm. Ook van de nieuwe woning verwacht ik een harmonie tussen sociologische nestwarmte en functionaliteit. Maar ... er is nog één probleempje. Helga ziet doodgraag beesten. Dus Benny, dat zit wel goed. Met een beesie in de buurt voelt Helga zich beter. Benny mag dat beesie alstublieft ook een poes zijn ?

Jij je woefwoef en zij haar poes. Ik weet het, het zijn eigenlijk mijn zaken niet, maar ik doe toch een poging tot bemiddeling.

Helga, volgens mij is er geen betere plek op de wereld om hem van de waarde en de waardigheid van de kat te overtuigen dan het oude Egypte en geen beter tijdstip dan de huwelijksreis. Als de maan schijnt op de Nijl en als de poes krols is. Dat is het moment van de waarheid.

En als dat mislukt, niet dat ik dat denk, dan heb je nog altijd art. 44 van de Stedebouwwet om het hondekot, hij weet niet dat hij daarvoor een bouwvergunning moet hebben, af te breken. Helga kind, hou mij op de hoogte. Denk aan het Russisch spreekwoord : "Buiten de man en z'n hond, binnen de vrouw en de kat".

En voor Benny. Ik ben begonnen met Vergilius en eindig er ook mee. Benny vergeet nooit : "Varium et mutabile semper femina" "Een vrouw is altijd vriendelijk en wispelturig".

Hier zijn mensen die uit meer ervaring kunnen spreken die U dat zullen bevestigen. Zelfs in de politiek moeten wij daar dagelijks rekening mee houden ...

Nogmaals proficiat.

Aalst 15 maart 1996

Patrick De Smedt

Terug naar boven…

HUWELIJK HANS GOUBERT

Mevrouw en mijnheer Goubert,

Dames en heren,

Jullie zijn wel de uitzondering op de regel omdat uw collega-voorgangers geen van allen beginnelingen waren. Ik heb trouwens de indruk dat hier steeds minder beginnelingen over de vloer komen. Ik hoop dus dat jullie de gelukkige uitzondering op de regel zullen blijven en kan jullie wat dat betreft al enigszins geruststellen. In de 10 jaar dat ik schepen ben, heb ik al menig koppel getrouwd. Hoeveel precies weet ik niet, maar het zijn in ieder geval allemaal goede huwelijken die nog steeds standhouden.

Dit gezegd zijnde wens ik jullie als gelegenheidsambtenaar van de Burgerlijke Stand en als uw schepen en vriend een lang en gelukkig leven samen.

Vroeger was dit nog een gelegenheid voor enkele moraliserende beschouwingen over het huwelijk in de trant van:" ... waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet".

Ook het grapje over het trouwboekje met plaats voor wel 12 kleine Goubertjes is een beetje versleten.

Veerle en Hans,

Ik wil vandaag alleen benadrukken dat het geluk in uw gezin nu afhankelijk is van u beiden.

Leef voor elkaar in een geest van vriendschap, liefde en begrip. Praat met elkaar en luister naar mekaar en dan zullen al de wensen die men u vandaag naar aanleiding van uw huwelijk wenst, werkelijkheid worden.

Een huwelijk, in liefde gesloten, krijgt maar echte betekenis als het gericht is op de gelijkwaardigheid van de partners en op de vrije ontwikkeling van beide persoonlijkheden.

Zo'n huwelijk wens ik u beiden toe.

Dames en heren,

Hans kwam in dienst in de maand november 1991 als industrieel ingenieur bouwkunde en werkt sedertdien samen met stadsarchitecte Hilde Eylenbosch. Ik weet niet of de samenwerking met het andere geslacht daar voor iets tussen zit, maar op het stadhuis is Hans gekend als een stille werker. Concreet houdt hij zich bezig met het toezicht op alle stadsgebouwen en nieuwbouwwerken maar ook het oplossen van bouwtechnische, en in de praktijk ook dikwijls menselijke problemen in de sociale stadswoningen behoren tot zijn taken. De aldus opgedane kennis zal zeker van pas gekomen zijn bij de inrichting van hun eigen huis in Nieuwerkerken, waarin zij al ettelijke uren en dagen gewerkt hebben en dat vanaf vandaag betiteld moet worden als de echtelijke woonst gelegen op een steenworp- of moet ik zeggen eierworp- afstand van de ouderlijke woonst. Dat heeft, zoals jullie wel zullen weten, zowel voor- als nadelen...

Hans en Veerle delen nog een grote passie: de scouts. Wat Hans betreft is dat misschien nog niet sterk genoeg uitgedrukt. In Aalst zeggen ze " Het is zijn lang leven". Vandaag komt er nog een dimensie bij : hij staat er nu mee op en hij gaat er nu mee slapen.

Officieel leerde hij Veerle kennen bij de scouts. Volgens onze informatie heeft Hans hierbij stelselmatig misbruik gemaakt van zijn leiderschapspositie om Veerle, onschuldig kippetje van 17, in zijn pannetje te krijgen. Hij moet daarbij gedacht hebben: " Wie zijn eieren het verst kan gooien krijgt het malste stukje vlees". Geef toe, dit werpt een totaal ander licht op de persoonlijkheid van onze stille werker.

Of het nu de voorbereiding betreft van een kamp in het bronsgroen Limburgs eikenhout of in de Ardennen, van de organisatie van een eierworp of het uitzetten van een mountain-bike parcours, de scoutsleider is steeds en altijd "busy". Zoals wel kon worden verwacht is het aandeel van het nachtspel in het geheel van de activiteiten de laatste jaren significant gestegen. Het laat zich raden dat " Briesend paard" zijn totem bij meer dan 1 gelegenheid alle eer heeft aangedaan. Marters zijn schuw maar ook nieuwsgierig. Eenmaal zij doorkreeg hoe " Briesend Paard" zijn tentje rechtzette won de nieuwsgierigheid het van de de schuwheid. Algauw draaide zij voor het leggen van de mastworp of de paalsteek haar hand niet meer om.

Hans, ik weet niet of er bij het afscheid van het vrijgezellenleven een symbolische broekverbranding heeft plaatsgevonden, maar ik kan het me zo voorstellen. Scouts en oud-scouts rond het kampvuur of het broekvuur, pratend, lachend, drinkend en zingend : " D'avond is neergekomen en alle sterren staan alom !" Scouts en vrienden voor het leven: " Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend, dra zien w'elkander weer, zo lang de lente komt in 't land zien wij elkander weer..."

En toch, beste Hans en Veerle, voel ik mij verplicht jullie te waarschuwen. Tarcitius zelf draait zich om in zijn graf, ziende wat die mooie vrienden van jullie allemaal in het schild voeren en wat zij in het grootste geheim hebben voorbereid. Zij zullen u misleiden en ik kan alleen maar hopen dat jullie de nodige voorzorgen hebben genomen. Ja? Ik ben benieuwd naar de afloop.

Tot slot wil ik u namens het stadsbestuur en ook in naam van alle vrienden en collega's van Openbare Werken, een lang en gelukkig huwelijksleven toewensen. De opdracht is duidelijk. Het scoutsbestand van Terjoden moet op peil gehouden worden. De scouts en Tarcitius rekenen op u. Ik hoop dat deze dag voor jullie altijd een mooie herinnering zal blijven. Alle succes verder samen.

Aalst, 8 augustus 1998

Patrick De Smedt

Terug naar boven…